شعرکده -*-*ابیات ناب ناب-*-*

[hadi]

اهل دودم! هر چه می‌آید به دستم، می‌کشم
بی برو برگرد، آن را زود، در دم می‌کشم

برخی از اجناس را البته باید نرم نرم،
دود کرد، آن وقت‌ها آرام و نم نم می‌کشم

گاه کوکم، کوک کوک کوک کوک کوک کوک!
پس لذا با «نقطه‌چین» و شاد و خرّم می‌کشم

گاه امّا وضع من از «چاد» و «گینه» بدتر است
آه! از آن وقتی که جای جنس، هی غم می‌کشم

در خماری حاضرم هر چیز را آتش زنم
دود از خود در کند، قدر مسلّم می‌کشم

تا بیابم یک نخود یا قدر یک ارزن مواد
منّت هر بی سر و پا را، جهنّم! می‌کشم

سنّتی و منقلی هستم نه اهل چیز و میز
ساده‌ام من! بی‌تعارف، بی خم و چم می‌کشم

یک نفر را می‌شناسم مثل اگزوز دودی است
منصفانه پیش او من جان تو کم می‌کشم

بیش از این‌ها پا نکن در کفش من، شاعر! برو
بد خمارم! ناگهان دیدی تو را هم می‌کشم

 

[زَرِآ]

قصه‌ آن شمع چگل بتوان گفت
نی حال دل سوخته‌دل بتوان گفت

غم در دل تنگ من از آن است که نیست
یک دوست که با او غم دل بتوان گفت

 

[زَرِآ]

ای صبا گر بگذری بر کوی مهرافشان دوست
یار ما را گو سلامی، دل همیشه یاد اوست

 

[زَرِآ]

من حاصل عمر خود ندارم جز غم
در عشق ز نیک و بد ندارم جز غم
یک همدم باوفا ندیدم جز درد
یک مونس نامزد ندارم جز غم

 

[زَرِآ]

شب صحبت غنیمت دان که بعد از روزگار ما
بسی گردش کند گردون بسی لیل و نهار آرد

 

[زَرِآ]

آفرین بر دل نرم تو، که از بهر ثواب
کشته غمزه خود را به نماز آمده‌ای!

 

[زَرِآ]

رنج ما را که توان برد به یک گوشه چشم
شرط انصاف نباشد که مداوا نکنی

 

[زَرِآ]

با مدعی مگوئید اسرار عشق و مستی
تا بی‌خبر بمیرد در درد خودپرستی

 

[زَرِآ]

ش*ر..اب تلخ می‌خواهم که مردافکن بود زورش
که تا یک دم بیاسایم ز دنیا و شر و شورش

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[زَرِآ]

صنما با غم عشق تو چه تدبیر کنم
تا به کی در غم تو ناله شبگیر کنم
دل دیوانه از آن شد که نصیحت شنود
مگرش هم ز سر زلف تو زنجیر کنم