متون و دلنوشته‌ها | پاییز می آید...|

[ASaLi_Nh8ay]

سومین فصل سال یعنی من
آرزوی محال یعنی من
یک غزل عاشقانه یعنی تو
مثنوی های لال یعنی من​

 

[ASaLi_Nh8ay]

نیمکت چوبی کهنه نم گرفته زیر بارون
زیر سقف بی قرار شاخه های بید مجنون
ابر بی طاقت پاییز مثل من چه بی ستارست
مثل من شکسته از این نامه های پاره پارست​

 

[ASaLi_Nh8ay]

تنهایی
نام دیگر پاییز است
هرچه عمیق تر
برگ ریزان خاطره هاتْ بیش تر…​

 

[ASaLi_Nh8ay]

ما را چه به مهتاب که ما تیره و تاریم
در موسم پاییز، چونان ابر بهاریم
محبوبه و مینا به کجا ای گل مریم
ما بذر نداریم که یک لاله بکاریم​

 

[ASaLi_Nh8ay]

دوباره پاییز…
اما نه فصل خزان زرد!
دوباره پاییز…
اما نه فصل اندوه و درد!
دوباره پاییز…
فصل زیبای سادگی…
دوباره پاییز، موسم شدید دلدادگی!​

 

[ASaLi_Nh8ay]

و امان از این بوی پاییزی و آسمان ابری
که آدم نه خودش میداند دردش چیست و نه هیچ کس دیگر
فقط میداند که هرچه هوا سردتر میشود
دلش آغوش گرم میخواهد…​

 

[ASaLi_Nh8ay]

می بینی پاییز چقدر شبیه زنهاست؟
حوصله اش که سر می رود, بند اصلاح را بر می دارد..
می کَند علف های هرز را, بلوند می کند موهایش را..
گرم می شود, سرد می شود, طاقت ندارد, تعادل ندارد..
همه چیز را به هم می ریزد.. باد می وزد..
در آخر اما… آرام… آرام… می بارد.
زن, پاییز است با موهای بلوند
صورتی اصلاح شده و نم نمِ اشک….​

 

[ASaLi_Nh8ay]

نشست، ذائقه ی میز را مرتب کرد
کشید پرده وُ، آویز را مرتب کرد

به گونه هاش گل انداخت،شانه بر گیسو
بساطِ وسوسه انگیز را مرتب کرد

رُزِ سیاهی بر سینه ی چپش چسباند
انارِ شهدِ شررخیز را مرتب کرد

نشست و سورمه خورانید”آهوانش” را
“غزالَکانِ غم انگیز” را مرتب کرد

کلونِ در که صدا کرد، گِردِ خود چرخید
از اینکه؛ هر چه وُ هر چیز را مرتب کرد!

جلوی پای تو هر برگِ زرد را برداشت
بهار، سفره ی پاییز را مرتب کرد…​

 

[ASaLi_Nh8ay]

ای حضرت پاییز، بهار من و تو
دلتنگ شدن شده است کار من و تو

هر بار به مهر می‌رسم می‌پرسم
کی می‌رسد اولین قرار من و تو​

 

[ASaLi_Nh8ay]

نکند پاییز تویی!؟
که در
چهار فصل دلم
پادشاهی میکنی..​