شعرکده جویباری از احساسات .

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

صبر کن آیه قسم جور کنم تا نروی
یا در و پنجره را کور کنم تا نروی

صبر کن لشگری از خاطره ی روز نخست
در سر راه تو مأمور کنم تا نروی

قد زیبایی تو نیستم اما چه کنم
صورتم را پر هاشور کنم تا نروی

نذر کردم گره ی پنجره فولاد شوم
صبر کن تا به خدا زور کنم تا نروی

من بلایی به سرت آمده ام می دانم
از سرت درد و بلا دور کنم تا نروی

تیغ بر روی رگ غیرت من منتظر است
صبر کن حادثه ای جور کنم تا نروی...

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

شب من سحر ندارد ڪہ تو را ندارم اے عشق


ز چہ می‌ڪَریزے از من بہ تو بی قرارم اے عشق


همہ هست آرزویم ڪہ دمی تو را ببویم


بہ ڪجا تو را بجویم؟ڪہ شوے نڪَارم اے عشق ..!!



❤️❤️❤️

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

با غم تنهایی ام دیگر مدارا کرده ام


با خودم یک خلوت جانانه برپاکرده ام


قول دادم این اواخر پاک باشم از دروغ


"دوستت دارم " ولی هر بار حاشا کرده ام

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

در رفاقت رسم ما جان دادن است
هر قدم را صد قدم پس دادن است

هرکه بر ما تب کند جان میدهیم
ناز او را هرچه باشد میخریم

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

از سکوتم می نويسم
تا بدانی خسته ام،،،
بی هوايت کنج پستوهای
غم يخ بسته ام،،،
بی تو بی تابی دراين
برزخ به جانم خميه زد،،،
من هنوز اين بغض
راازرفتنت نشکسته ام،،،

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

درسڪوت دادگاه سرنوشت
عشق برما حڪم سنگینے نوشت

گفته شد ....
دلداده ها از هم جدا
واے براین حڪم و این سرنوشت

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

از عـشـق تــو دیـوانـه شـدم

تاب ندارم

در کوی تـو آواره شـدم

باک ندارم

آری منم آن دیوانه که گویند

از عـشــــق تـو دیـوانـه شـده و

خـواب نـدارد

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

روزگار بــے مروت
لحظـہ اے شادم نڪرد

در قفس جاڹ دادمُ
صیاد آزادم نڪرد

در غریبـے نالہ ڪردم
هیچڪس یادم نڪرد

آرزوے مـرگ ڪـردم
مرگ هم شادم نڪرد

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

زندگی بر دوش ما بار گرانی بیش نیست

عمر جاویدان عذاب جاودانی بیش نیست

لاله بزم آرای گلچین گشت و گل دمساز خار

زین گلستان بهره بلبل فغانی بیش نیست

می کند هر قطره اشکی ز داغی داستان

گر چه شمعم شکوه دل را زبانی بیش نیست

آنچنان دور از لبش بگداختم کز تاب درد

چون نی اندام نحیفم استخوانی بیش نیست

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

اے ماه ترین دلخوشے روے زمینم
بگذار ڪه چشمان تو را سیر ببینم

بگذار ڪه بر روے لبت شعر بڪارم
بگذار ڪه در سایه چشمت بنشینم

ییلاقے چشمان تو یاغے ترمان ڪرد
جیران من اے دلبر قشلاق نشینم

از روز ازل بسته گیسوی تو بودم
تا بوده چنین بوده و تا هست چنینم

حاشا ڪه ز چاک سر پیراهنت امشب
دزدانه دو تا میـوه ممنوعه بچینم

در شهر شدم شهره به لامذهبے وڪفر
وقتے تو شدے مذهب و پیغنبر و دینم

از برڪه شیراز به صحراے نگاهت
من آمده ام چشم تو را سیر ببینم