من آنقدر معمولی هستم که
هیچکس شیفته حرف زدنم نشود;
قلب هیچکس با دیدنم نلرزد;
کسی برای چشم هایم نمیرد;
و شعری در وصف پیچ و خم گیسوانم سروده نشود;
من آنقدر معمولی هستم که
هیچکس با خندیدنم ته دلش ضعف نرود;
هیچکس از نبودنم غصه‌اش نگیرد;
و جای خالی‌ام توی ذوق کسی نزند;
من یک آدم معمولی هستم!
حتی از معمولی هم معمولی تر
ولی من دوست داشتن را بلدم :)
اینکه با تمام وجودم یک نفر را دوست داشته باشم را بلدم;
اینکه برای بودنش و ماندنش از جان و دل مایه بگذارم را بلدم;
من زیادی معمولی هستم;
ولی همین منِ معمولی میداند که باید پای خواسته‌اش بایستد;
برای پیچ و خم موهای کسی که دلش را لرزانده شاعری کند;
و دلش از خنده آن ضعف برود;
همین منِ از معمولی...
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
