شعرکده اشعاری درمورد آسمان

[GHAZAL NAROUEI]

"به نام خدا"
آسمان ابری است از آفاق چشمانم بپرس
ابر، بارانی است از اشک چو بارانم بپرس
تخته دل در کف امواج غم خواهد شکست
نکته را از سینه سرشار توفانم بپرس
در همه لوح ضمیرم هیچ نقشی جز تو نیست
آنچه را می گویم از آیینه جانم بپرس
آتش عشقت به خاکستر بدل کرد آخرم
گر نداری باور از دنیای ویرانم بپرس
پرده در پرده همه خنیانگر عشق توام
شور و شوقم را از آوازی که می خوانم بپرس
در تب عشق تو می سوزد چراغ هستی ام
سوزشم را اینک از اشعار سوزانم بپرس
جز خیالت هیچ شمعی در شبستانم نسوخت
باری از شمع ار نپرسی از شبستانم بپرس
***
عید که آمد
فکری برای آسمان تو خواهم کرد
یادم باشد
روزهای آخر اسفند
دستمال...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[GHAZAL NAROUEI]

هله عاشقان بکوشید که چو جسم و جان نماند
دلتان به چرخ پرد چو بدن گران نماند
دل و جان به آب حکمت ز غبارها بشویید
هله تا دو چشم حسرت سوی خاکدان نماند
نه که هر چه در جهانست نه که عشق جان آنست
جز عشق هر چه بینی همه جاودان نماند
عدم تو همچو مشرق اجل تو همچو مغرب
سوی آسمان دیگر که به آسمان نماند
ره آسمان درونست پر عشق را بجنبان
پر عشق چون قوی شد غم نردبان نماند
تو مبین جهان ز بیرون که جهان درون دیده‌ست
چو دو دیده را ببستی ز جهان جهان نماند
دل تو مثال بامست و حواس ناودان‌ها
تو ز بام آب می‌خور که چو ناودان نماند
تو ز لوح دل فروخوان به تمامی این غزل را
منگر تو در زبانم که لب و زبان نماند
تن آدمی کمان و نفس و سخن چو تیرش
چو برفت تیر و ترکش عمل کمان نماند
شعر ره آسمان درونست از حضرت مولانا...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[GHAZAL NAROUEI]

روزی‌ست خوش و هوا نه گرم است و نه سرد
ابر از رخ گلزار همی‌شوید گرد
بلبل به زبان حال خود با گل زرد
فریاد همی‌کند که می‌باید خورد

***
ابر است و اعتدال هوای خزانی است
ساقی بیا که وقت می‌ ارغوانی است
در زیر ابر ساغر خورشید شد نهان
روز قدح کشیدن و عیش نهانی است
ساقی بیا و جام می‌ مشکبو بیار
این دم که باد صبح به عنبر فشانی است

***
دگر باره شد از تاراج بهمن
تهی از سبزه و گل راغ و گلشن
پریرویان ز طرف مرغزاران
همه یکباره بر چیدند دامن
خزان کرد آنچنان آشوب بر پای
که هنگام جدل شمشیر قارن
ز بس گردید هر دم تیره ابری
حجاب چهره خورشیدی روشن
هوا مسموم شد چون نیش کژدم
جهان تاریک شد چون چاه بیژن
به باغ افتاد عالم سوز برقی
به یک‌دم باغبان را سوخت خرمن
​

 

[GHAZAL NAROUEI]

آسمان ابری است
ماه زندانی است در پشت انبوهی تردید
ستاره ها یخ زدند از این همه بی مهری
روزگار عجیبی است
یادش به خیر آن روزها
باران می بارید وهمه می خندیدند
و اکنون
قطره های باران بروی چتر ها می ریزد
و همه از خیس شدن بیم دارند
گل ها زیر پای عابر جان می دهند ،
و عابر، بی تفاوت، می گذرد
پاییز است
و فصل ، فصل بازی کودکان بازیگوش
روی برگ های رنگین درختان نیمه خواب
و بی تفاوت بودن ، به صدای خش خش
به صدای خرد شدن غروربرگ هایی که روزی
جایشان در بلندی بود
و حتی به این لاشه خاکی نگاه هم نمی کردند
پاییز است
و فصل ، فصل خواهش ذهن خاکی من از وجود یک حرف است
برای سیاه کردن قلب سپید این کاغذ
و ذهن ، خالی ازهر حرف
پاییز است
درختان م**س.ت خوابند
روی تن هایشان درد یادگارها مانده
چون زخم های کهنه بر...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.