سخن بزرگان آرتور شوپنهاور

[سوگند.مهراد]

هر یک از امیال و افکار. در مدتی که حضور داشته تاثیر خود را بر چهره [انسان] به جا گذاشته است.
***
هرگز نگذاریم هیچ چیزی زندگی فکری مارا متوقف سازد. هرچند ممکن است. طوفان بی امان جهان محیط مارا آشفته سازد و درهم ریزد.

 

[سوگند.مهراد]

نبوغ، خود به تنهایی به همان اندازه قادر است اندیشه های ناب تولید کند که یک زن به تنهایی میتواند طفلی به دنیا آورد شرایط بیرونی باید نبوغ را بارور سازند و نقش پدر را برای فرزندش ایفا کنند.

 

[سوگند.مهراد]

دانشمند آن است که چیزها آموخته. نابغه کسی است که از وی چیزی می آموزیم که خود هرگز از کسی نیاموخته است.
***
آن که میخواهد کارهای بزرگ انجام دهد باید چشم به آیندگان بدوزد و با عزم راسخ برای نسلهای در راه فعالیت کند.

 

[سوگند.مهراد]

نابغه در شرایط مساعد و با تلاش پیگیر و اشتیاقی سستی ناپذیر. زندگی را وقف تولید. تحصیل. ساخت و ساز و باروی. طرح ریزی. بنیانگذاری. برقرار سازی و زیبایی بخشی می کند و همواره به این می اندیشد که برای خود کار میکند.

 

[سوگند.مهراد]

نابغه در خود دانش شادی و لذتی می یابد. در تحلیل هر مسئله در هر اندیشه ی باریک. چه از آن خود وی باشد و چه از آن غیر.
***
آنها که از میان اکثریت بیرون می آیند. آنها که نابغه نا می گیرند. تنها آنان والایان حقیقی نوع بشرند.

 

[سوگند.مهراد]

ارزش آثار نابغه چنان است که در میان همه ی مردان تنها او می تواند چنین تحفه ای به جهان پیشکش کند.
***
خواندن زندگینامه ی یک فیلسوف به جای مطالعه ی آثارش ماننده نادیده گرفتن یک نقاشی و توجه به ساخت قاب آن است.

 

[سوگند.مهراد]

اگر اثری بی همتا از یک نابغه به زهنی معمولی پیشکش شود آن زهن ساده از آن اثر همان اندازه بهره مند میشود که یک نفر مبتلای به نقرس از دعوت شدن به مجلس رقص. یکی فقط به جهت تشریفات به مجلس می رود و آن دیگر تنها به جهتعقب نماندن ار قافله کتاب را میخواند.

 

[سوگند.مهراد]

هر اندازه هم که آیندگان. نویسنده ای را بزرگ و ستودنی و آموزنده بیابند باز هم در زمان حیاطش در چشم معاصران،ضعیف و زبون و بی مزه می آید.
***
یک اثر بزرگ و فوق العاده و اصیل فقط آنگاه خلق میشود که مولفش افکار، روش وعقاید معاصرانش را نادیده بگیرد.

 

[سوگند.مهراد]

نابغه همنشین خود را فراموش می کند و بی توجه به این که آیا وی سخنان او را می فهمد یا نه، چنان به حرف زدن ادامه می دهد که گویی کودکی با عروسکش سخن می گوید.
***
اینکه مغز باید نوکر و کارگر شکم باشد در حقیقت عقیده ی آن کسانی است که نه حاصل دسترنج خود را می خورند و نه به سهم خود قناعت می کنند.

 

[سوگند.مهراد]

استعداد بشر همواره با محدودیت روبه رو است و هیچ کس بدون داشتن برخی ضعفها نمی تواند نابغه گردد؛ این ضعفها حتی می تواند محدودیت های زهنی باشد.
***
جماعت درس خوانده با سواد آنقدر افراط می کنند و گندش را بالا می آورند که افتخار و شرف نابغه را لکه دار می کنند؛ دقیقا به همان صورت که ایمان به مقدسات به جهل و خرافه پرستی ابلهانه بدل می گردد.