قفسه کتاب >>}~•تیکه‌ی فیلم و کتاب•~{<<

[سید دیوید]

+زن و بچه ها رو چی کار کردی؟

_سپردم به یکی ببرتشون

+از کجا میشناختیش؟

_تو کیف پولش عکس امام بود

|دیالوگ|
#رد_خون

 

[سید دیوید]

فاصله حُرّیت و خَریت همش یه نقطه ست

ندیدی و نشنیدی که خیلی از مجید بدترها یک شبه حُر شدن، خیلی از من و تو بهتر یک شبه خر!

#دیالوگ
[اخراجی ها]

 

[سید دیوید]

+مرتضی اینجا همه میدَوَن که زنده بمونن ... هیچکی نمیدَوه که زندگی کنه...!!!
این شهر همش شده زمین دیگه آسمونی نداره، من دلم آسمون میخواد مرتضی...!!

#دیالوگ
#خداحافظ_رفیق

 

[سید دیوید]

پرواز اندازه آدمو برملا می‌کنه
هرچی بالاتر میری
دنیا از دید تو بزرگتر می‌شه
و تو از دید دنیا کوچکتر... :)

#دیالوگ
#شوق_پرواز

 

[سید دیوید]

*مطلق بودن یک‌جور ضعف است،
بی‌ دینی مطلق یا دین‌ داری مطلق.
آنقدر ذهنمان را با شناسنامه‌ها، قوانین، جزئیات پر کرده‌ایم که از فلسفه خداوند دور شدیم. اگر همه چیز را اشتباه فهمیده باشیم، چه!؟

#دیالوگ
[سه دختر حوا]

 

[سید دیوید]

آدمےکہ مو رو ازغذاےجسمش‌میکشہ‌بیـرون،
بہ‌روحش‌هـرغذایـےنمےده.

#دیالوگ
[معـراجےها]

 

[سید دیوید]

یک خاطره ای از خودم بگم، اول ازدواج ما بود. ناراحتی همه جور کشیده بودیم. همه جور. آخر اونقدر خسته شدم از ناراحتی که یک روز پا شدم خودم رو راحت کنم بابا، از این ناراحتی، مگه چه خبره؟ صبح زود، تاریکی بود. پا شدم طناب رو برداشتم انداختم پشت ماشین، برم قال قضیه را بکنم. برم خودکشی بکنم. برم… رفتیم. اطراف میانه بود. سال ۳۹٫ رفتم آقا. توتستان بود بغل خونه ما. نزدیک خونه ما. آمدیم طناب… تاریک بود. طناب را هر قدر مینداختیم گیر نمی کرد، یک مرتبه انداختم گیر نکرد، دو مرتبه انداختم… گیر نکرد، سومی، آخر خودم رفتم بالا. رفتم بالا طناب را گیر دادم، دیدم آقا یک چیزنرم خورد به دستم. توت بود. چه توت شیرینی… شیرین بود. اولی را خوردم. دومی راخوردم. سومی را خوردم. یک وقت...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[S O-O M]

آلفرد آدلر (روان شناس مشهور اتریشی) به بیماران اندوهگین خود می‌گفت:
اگر از این نسخه پیروی کنید ظرف ۱۴ روز معالجه خواهید شد. هر روز فکر کنید چطور می‌توانید یک نفر دیگر را خوشحال کنید. زیرا اندیشه خوشحال کردن دیگران ما را از تفکر درباره خودمون باز می‌دارد و بزرگ‌ترین عامل نگرانی ترس و اندوه اندیشیدن درباره خود است. شادمانی انسان و شادمانی دیگران به یکدیگر بستگی داردارسطو به این نوع برخورد "خودخواهی روشنگرانه" می‌گوید. تنها چیزی که می‌شود از یک إنسان توقع داشت و بهترین تحسینی که می‌شود از یک انسان کرد این است که او همنوعی خیرخواه باشد، بتواند با دیگران دوستی برقرار کند ودر عشق و ازدواج شریکی حقیقی باشد. لازم نیست مصلح اجتماعی باشید که بتوانید دنیای بهتری بسازید، بلکه همینکه دنیای خصوصی...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[S O-O M]

ما را مثل عقرب بار آورده‌اند؛ مثل عقرب!
ما مردم صبح که سر از بالین ورمی داریم تا شب که سر مرگمان را می‌گذاریم، مدام همدیگر را می‌گزیم. بخیلیم؛ بخیل! خوشمان می‌آید که سر راه دیگران سنگ بیندازیم؛ خوشمان می‌آید که دیگران را خوار و فلج ببینیم.
اگر دیگری یک لقمه نان داشته باشد که سق بزند، مثل این است که گوشت تن ما را می‌جود. تنگ نظریم ما مردم. تنگ نظر و بخیل. بخیل و بدخواه. وقتی می‌بینیم دیگری سر گرسنه زمین می‌گذارد، انگار خیال ما راحت تر است. وقتی می‌بینیم کسی محتاج است، اگر هم به او کمک کنیم، باز هم مایه خاطر جمعی ما هست. انگار که از سرپا بودن همدیگر بیم داریم!

کلیدر | محمود دولت آبادی

 

[S O-O M]

آدم می‌تواند در هر زنی چیزی فوق‌العاده جالب پیدا کند. لعنت به من، اگر به آن‌چه هر زنی دارد و دیگر زن‌ها ندارند پی نبرم. فقط باید آدم بداند چه طوری آن را پیدا کند، رازش در همین است! این یک استعدادِ ذاتی است!
برای من هیچ‌وقت زنِ زشت وجود نداشته!. فقط همین موضوع زن بودن خودش نیمی از همه چیز است. ولی چگونه می‌توانید به آن پی ببرید؟ حتی در پیردخترها هم آدم گاهی چیزهایی می‌یابد که انگشت به دهان می‌ماند! مخصوصاً از این بابت که مردهای احمق متوجه آن‌ها نشده و گذاشته‌اند دخترهای بیچاره پیر شوند.


برادران کارامازوف | داستایوفسکی | مترجم: پرویز شهدی