قفسه کتاب >>}~•تیکه‌ی فیلم و کتاب•~{<<

[S O-O M]

پادشاه از زد و بند میان روشنگران و بازرسان نیز بی اطلاع نماند و از آنجا که هیچگونه تخلف و سوء استفاده ای را در دستگاه حکومتی خود بر نمی تافت، دستور داد همه پول های دریافتی روشنگران و بازرسان، تحویل خزانه شود و از آن پس، ارتباط مالی روشنگران با دستگاه حکومتی نیز تغییر کند، به این ترتیب که: روشنگران برای انجام ماموریتهایشان نه تنها حقوقی دریافت نکنند که ملزم به گرفتن مجوز از پادشاه باشند و علاوه بر پولی که در ابتدا برای مجوز می پردازند، روزانه نیمی از درآمد خود را تحویل خزانه نمایند. این تدبیر پادشاه، نه تنها یک هزینه حکومتی را به درآمد تبدیل کرد که انگیزه تلاش و فعالیت را در روشنگران افزایش دادد. هیچ بعید نیست که ابتکار یا ابداع نظریه: «انتقال وظایف دولتی به بخش خصوصی» به همین مقطع از...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[S O-O M]

داستان گویی نه تنها ریشه تئاتر، سینما، ادبیات و فرهنگ، که ریشه ی خود تجربه زندگی است. شنونده داستان با خودِ اساطیری اش و حقایقی که در آنجا بازنمایی می شوند، تماس برقرار می کند. اگر تماس ما با اسطوره هایمان قطع شود، این خطر هست که تماسمان با خودمان قطع شود. جامعه معاصر جامعه ای تجزیه شده و تکه تکه است و اغلب ما را از هسته مرکزی یا روحمان جدا می کند. به رغم همه پیشرفتی که داشته ایم، چیزی را از دست داده ایم که در فرهنگ های کهن گرامی داشته شده می شد، یعنی اتصال با روح.

راه داستان فن و روح نویسندگی | کاترین آن جونز| مترجم: محمد گذرآبادی

 

[S O-O M]

سازمان دادن جامعه ي خوب كه در فوريت قرار دارد نيز مشكل بزرگي است. بين جامعه ي خوب و شخص خوب، نوعي پسخوراند وجود دارد. يعني اين دو به يكديگر نياز دارند و لازم و ملزوم يكديگرند. كاري ندارم كه كدام يك در اولويت قرار دارد، اما بديهي است كه جامعه ي خوب و شخص خوب همزمان و به دنبال هم پيدا مي شوند. در هر صورت به دست آوردن يكي بدون ديگري ممكن نخواهد بود. منظور من از جامعه ي خوب، انسان و يك دنيا است.

زندگي در اينجا و اكنون | آبراهام اچ مزلو | مترجم: مهين ميلاني

 

[S O-O M]

آدمى چه شد؟ باقيمانده، نيمه ماندهء او كجاست و اگر هست به كجا مى رود؟
آرزو مى كنم جز آن باشد كه من درك و دريافت مى كنم، شايد از آن كه غريبم، نامربوط ام و... اكنون ساكنم در بهت و گيجى و اندوه و بيهودگى، و خود هنوز نمى دانم، هنوز باورم نشده است كه روحم به قتل رسيده است. آدمى از نوعى سماجت ذاتى برخوردار است، و من هم.

"اى كاش بزرگ نشده بودم، اى كاش هرگز بزرگ نمى شدم!"

سلوك | محمود دولت آبادى

 

[S O-O M]

خیلی‌ها زندگیشان بی معناست. به نظر نیمه خواب می‌رسند، حتی وقتی کاری را می‌کنند که به اعتقادشان مهم است، انگار در خواب و بیداری هستند. به این دلیل است که خواسته اشتباه دارند. برای این که به زندگی خود معنا بدهید باید دیگران را عاشقانه دوست بدارید، خودتان را وقف دنیای پیرامونتان بکنید، چیزی خلق کنید که به شما معنا و هدف بدهد.

سه شنبه ها با موری | میچ آلبوم | مترجم: ماندانا قهرمانلو

 

[S O-O M]

می توان ما را به چهار گروه تقسیم کرد:
نخستین گروه، تعداد بیشماری از چشمان ناشناس را می‌طلبند و به عبارت دیگر خواستار نگاه عموم مردمند.
در گروه دوم کسانی هستند که اگر در پرتو نگاه جمع کثیری از آشنایان نباشند، هرگز نمی‌توانند زندگی کنند.
پس از آن گروه سوم است، گروه کسانی که نیاز دارند در پرتو چشمان یار دلخواه خود زندگی کنند. وضع آنها به اندازه افراد گروه اول خطرناک است.
سرانجام گروه چهارم (یعنی نادرترین گروه) می‌آید. کسانی که در پرتو نگاه‌های خیالی موجودات غایب زندگی می‌کنند. افراد این گروه اغلب در رویا به سر می‌برند.

بار هستی | میلان کوندرا | مترجم: دکتر پرویز همایون پور

 

[S O-O M]

من امروز پی برده‌ام به اینکه چیزها همه نگاه می‌کنند و هیچ چیزی نادیده نمی‌ماند. حتی کاغذهای دیواری اتاق حافظه‌شان بهتر از مال آدم‌هاست. فقط خدای بزرگ نیست که همه چیز را می‌بیند. صندلی گوشه آشپزخانه یا چوب رختی به دیوار آویخته یا زیرسیگاری تا نیمه انباشته یا پیکره چوبین زنی نیوبه نام کفایت می‌کند که همه کارهای ما به گواه شهود عینی برملا شوند و چیزی فراموش نشوند.

طبل حلبی | گونتر گراس | مترجم: سروش حبیبی

 

[S O-O M]

وقتی دو نفر مثل من و تو جدی عاشق همن، باید هر کاری که می‌تونن بکنن تا عشقشون رو نجات بدن. باید حفظش کنن و برای این کار اولین کاری که باید بکنن اینه که از هم جدا بشن.

خداحافظ گاری کوپر | رومن گاری | مترجم: سروش حبیبی

 

[S O-O M]

اوایلِ ازدواجمان به چهره ی همسرم در خواب نگاه می‌کردم، این تنها چیزی بود که آرامم می‌کرد و به من احساس امنیت می‌داد. برای همین مدت زیادی او را در خواب تماشا می‌کردم. اما یک روز این عادت را ترک کردم. از کی؟ سعی کردم به خاطر آورم، شاید از آن روزی که من و مادر شوهرم، سر اسم گذاشتن روی پسرم بحثمان شد. آن روز دعوای شدیدی بین ما در گرفت، اما همسرم نتوانست چیزی به هیچ کدام‌مان بگوید. او کنار ایستاده بود و سعی می‌کرد ما را آرام کند. از آن به بعد، دیگر احساس نکردم همسرم حامی من است. فکر کنم این تنها چیزی بود که از او خواستم و او نتوانست به من بدهد. البته همه ی این‌ها به سال‌ها پیش بر می‌گردد. من و مادر شوهرم مدتهاست آشتی کرده‌ایم. من روی پسرم، اسمی را گذاشتم که دلم می‌خواست. به علاوه، رابطه ی من...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[S O-O M]

تنها کاری که باید انجام دهیم این است که درک کنیم همه مان بنا به دلیلی به این جهان آمده ایم که باید نسبت به آن خود را متعهد کنیم. آنگاه هست که میتوانیم بر رنج‌های بزرگ و کوچک خود بخندیم و بدون ترس پیش برویم و آگاه باشیم که در هر گام ما مقصودی و منظوری نهفته است.

ساحره پورتوبلو | پائولو کوئیلو | مترجم: سینا زیدی