خب دوست داشتن تا وقتی یکطرفهاس لبریز از غم و احساسات شکنندهاس. حالا فرض رو بر این بگیرم اون فرد بهم بگه دوست دارم که نمیگه(!) غرق خوشی زودگذری میشم! چون آدمها تا وقتی دوست معمولی هستن رابطهشون جذابه و میگن و میخندن ولی درصورت ورود به رابطه شخصیت واقعی اون طرف رو تازه میبینی و میفهمی آرزوت برای رسیدن بهش خیلی بچگانه بوده...
فقط میگم مرسی!! ( شاید منطق رو بریزم دور و بغلش کنم و بگم منم همینطور)