شعر درمورد دریا

[Setayesh-B]

کاش می‌توانست

به رود بیندازد خودش را

ماهی کوچکی که

د‌لش دریا بود و

خانه‌اش برکه !
​

 

[Setayesh-B]

دلتنگی

رودخانه ای ست

که به هیچ دریایی

نمی ریزد.

​

 

[Setayesh-B]

برای ماهی

با سه ثانیه حافظه

تُنگ و دریا یکی ست!

دست من و شما درد نکند

که دل ِ تنگ آدم ها را

با یک عمر حافظه

توی تُنگ می اندازیم

و برای ماهی ها دل می سوزانیم
​

 

[Setayesh-B]

دریا برای مرغابی تفریحی بیش نیست،

اما برای ماهی زندگی‌ست…

برای کسی که دوستت دارد

زندگی باش نه تفریح!!
​

 

[Setayesh-B]

یک قطره ی آبم که در اندیشه ی دریا

افتادم و باید بپذیرم که بمیرم​

 

[Setayesh-B]

دلتنگی

ماهی کوچکی ست

که برکه اش را

از چهار طرف

سنگچین کرده باشند…!

​

 

[Setayesh-B]

چه دریاچه ای بود

نگاهت

و من نمی دانستم تا کجاها

همراه خنده ات

در آن پارو خواهم زد.
​

 

[Setayesh-B]

فانوس این خانه عاشقانه می سوزد

گردباد هم که باشی

خاموش نخواهم شد

دریا با جزر می رود

که با مد بازگردد

یا جزر باش، یا مد

این کشتی شکسته

باید به ساحل برسد.

​

 

[Setayesh-B]

در شعرهای من

ممکن است

ماه، راه شود

و کوه، دریا

اما درد

کماکان

همان است که بود.

​

 

[Setayesh-B]

امسال که آمدی

برایم گردنبندی بیاور

با پنجاه و پنج دانه ی مروارید

بگذار فکر کنم

به خاطر من

پنجاه و پنج بار

دل به دریا زده ای…!!

​