سخن بزرگان کنفوسیوس

[ALBALO]

شرافتمند هر چه را می خواهد در خود می جوید و دون و فرومایه در دیگران.
***
مرد آزاده پیوسته می کوشد که در گفتار آهسته و در کردار خود
کردار خود تند و سریع باشد.

 

[ALBALO]

خود را به چیزهای کوچک گرفتار کردن
از کارهای بزرگ بازماندن است.
***
هیچ اندیشه ی بدی را در سر یا دل خود جای مده.

 

[ALBALO]

اغلب مردم گله وار گرد هم می نشینند
بی آنکه درباره ی اوضاع عمومی و تکالیف اجتماعی خود کلمه ای به زبان آرند
بلکه تنها از گفتن و شنیدن گفتارهای هزل و یاوه خوشحال و شاد می شوند و می خندند
به راستی این مردم را به راه راست آوردن. بسیار دشوار است.

 

[ALBALO]

من از یاد دادن آنچه یاد گرفته بودم. هرگز خسته نشدم
این یگانه خدمت ناچیزی است که نسبت به خودم می توان انجام داد.
***
اگر غذایی نامطبوع بخوری. آبی ناگوار بنوشی و بر خم بازوانت بالین بسازی
هنوز می توانی سرور و شادمانی را بیابی.

 

[ALBALO]

موفقیت به همان اندازه شکست خطرناک است
***
بردن همه چیز نیست ؛ اما تلاش برای بردن چرا.

 

[ALBALO]

با زنی ازدواج کنید که اگر مرد می بود بهترین دوست شما می شد.
***
اطفال بیشتر به دستور و سرمشق محتاجند تا انتقاد و عیب جویی.

 

[ALBALO]

زمانیکه دانش یک مرد برای موفقیت کافی است. ولی تقوای او کافی نیست

هر چه را که او ممکن است بدست آورد دوباره از دست خواهد داد.

 

[ALBALO]

مرد بزرگ با روی خوش رد می کند و مرد کوچک با روی ترش می پذیرد.
***
از اشتباهات خود شرمنده نشوید و آن را جرم ندانید.

 

[ALBALO]

اگر به خطا رفتی. از برگشتن واهمه نداشته باش.
***
به جای اینکه به تاریکی لعنت بفرستید یک شمع روشن کنید.

 

[ALBALO]

نه از خودت تعریف کن و نه بدگویی

اگر از خودت تعریف کنی قبول نمی کنند و اگر بدگویی کنی
بیش از آنچه اظهار داشتی تو را بد خواهند پنداشت.