سخن بزرگان ویکتور فرانکل

[ALBALO]

من به این دلیل پیشرفت کردم که به عنوان یک اصل به مسائل جزیی همان قدر توجه می کردم که به مسائل بزرگ و کارهای بزرگ را با همان آرامشی انجام می دهم که کارهای کوچک را انجام می دهم.

 

[ALBALO]

امروزه مردم بیش از هر زمانی. ابزار زندگی کردن را دارند. ولی هیچ معنایی برای زندگی کردن برایش ندارند.
***
زنده بودن توانایی کنترل کردن زندگی هر روزه و یافتن معنی در عذاب کشیدن را شامل می شود.

 

[ALBALO]

انسان مدرن وسایلی را برای زیستن دارد ولی اغلب هیچ معنایی را که به خاطر آن زندگی کند را ندارد
***
آخرین آزادی ما انسانها این است که نگرش خود را در هر شرایطی خود انتخاب کنیم.

 

[ALBALO]

انسان می تواند در هر زمان. هر رنجی را تاب آورد. مادام که معنایی در آن بیابد.
***
مه چیز را می توان از انسان گرفت ؛ به جز یک چیز و آن هم. نگرش و بینش اوست.

 

[ALBALO]

آنچه انسانها را از پای در می آورد
رنجها و سرنوشت نا مطلوب شان نیست .
بلکه بی معنا شدن زندگی است که مصیبت بار است ؛
و معنا تنها در لذت و شادمانی نیست .
بلکه در رنج و مرگ هم میتوان معنایی یافت.

 

[ALBALO]

اردوگاههای نازی. انسان را بیش از آنچه که فروید و دیگران به تصویر می کشند –
یعنی موجودیهایی که توسط غریزه رانده می شوند – آشکار می سازند.

 

[ALBALO]

حقیقت گرایی از ما زهد فروش و ریاکار ساخته است و با تمرکز زیاد بر سلامتی. خود را در بیماری افکنده ایم. خودبیمارانگار شده ایم.

 

[ALBALO]

وقتی ما دیگر قادر به تغییر وضعیتی نیستیم. یک چالش داریم که خودمان را تغییر دهیم.
***
آخرین آزادی های انسانی – توانایی انتخاب یک نگرش در شرایط خاصی است.

 

[ALBALO]

برای هر زندانی از بند رسته ای روزی فرا می رسد که وقتی به دوران اسارت خود می نگرد
و تجارب اردوگاهی را زیر و رو می کند.
باور نخواهد کرد که چنان روزگار دشواری را تحمل و سپری کرده است.
همچنان که سرانجام روز آزادیش فرا رسید و همه چیز در نظرش چون رویای زیبایی بود.
روزی هم فرا خواهد رسید که تجربه های اردوگاهی اش چون کابوس رنجش خواهد داد.

 

[ALBALO]

برای هر زندانی از بند رسته ای روزی فرا می رسد که وقتی به دوران اسارت خود می نگرد
و تجارب اردوگاهی را زیر و رو می کند.
باور نخواهد کرد که چنان روزگار دشواری را تحمل و سپری کرده است.
همچنان که سرانجام روز آزادیش فرا رسید و همه چیز در نظرش چون رویای زیبایی بود.
روزی هم فرا خواهد رسید که تجربه های اردوگاهی اش چون کابوس رنجش خواهد داد.