انسان هرگز به سوی رفتار اخلاقی سوق داده نمی شود.
بلکه تصمیم می گیرد که اخلاقی رفتار کند.
او این کار را برای ارضای سائق اخلاقی و یا آسودگی وجدان انجام نمی دهد.
بلکه به خاطر دلیل و علتی که به آن پایبند و معتقد است. به خاطر کسی که دوستش دارد
و یا به خاطر خدای خویش انجام می دهد. اگر این کار را به منظور آسودگی وجدان انجام می داد.
چون فریسیان می شد و دیگر فردی به معنای واقعی اخلاقی نبود.