شاعر‌پارسی اشعار مژده ژیان

[SAN.SNI]

كاش باران بودم
و تن پنجره را مي شستم
و به هر كس كه پس پنجره غمگين مانده
از سر عشق ندا مي دادم
پاك كن پنجره از دلتنگي
و دل از غصه بشور
دست از غم بردار
گوش كن باران را....
كه چه خوش مي بارد
و پيامي دارد:
زندگي كوتاه است
باز كن پنجره از دلتنگي
روز نو در راه است !

 

[SAN.SNI]

از همين نقطه كه هستم
به عقب بر میگردم.....
به آنجایی که
نه عشق را
نه رنج و لذت سرودن را
هنوز شناخته بودم !

حالامن
یک، مجرمم
و جرم سنگينم قتل-
من نطفه ي شعر را در بطن مادرم
حلق اويز كردم

 

[SAN.SNI]

قطاري هر روز روي ريلهاي انتظار
مي برد و مي آورد خيالت را
و شقيقه هاي من
مثل زائوي پا به ماه درد مي كشند از اين انديشه ،
كه در كدامين ايستگاه سرنوشت
يكي از ما پياده شد ،
آن يكي سوار بر قطار ؟!؛
فارق نمي شود شيقه ي من از اين خيال
هر گز نمي رسد به مقصد اين قطار !

 

[SAN.SNI]

بادبادك دنباله داريست خيال كودكي ،
در آبي بلند خاطرها !
گاهي نخش گير مي كند
به شاخه هاي تنيده ي " آلزايمر " !

 

[SAN.SNI]

فوج فوج باز ميگشتند...
دردهايم از گوشه كنار........
از روزي كه جوانه زدن آغاز كرد
در من دوباره بهار !

 

[SAN.SNI]

چه داغ، چه سوزان است ظهر هاي تموز
تابستان، عاشقانه هاي شب كوتاهند.......
صبر بايد اين فصل بي باران را
عــــــــــــــــــــــاشقانه هاي پاييز ،در راهند

 

[SAN.SNI]

ياد سهراب بخير
ياد آن قبله ي بي الايش
ياد آن سرو بلند،
كه مناري شده بود
باد را وقت اذان ؛
ياد آن دشت -
كه سجاده ي گسترده ي طاعاتش بود
؛و نمازي ونيازي طرف يك گل سرخ
آن نيايش و نماز شفاف
كه دل سنگ پسش پيدا بود
و خدايي كه نه دور...
بلكه نزديكش بود ؛
ياد سهراب بخير
ياد نقاش پر از احساسي
كه هواي دل مردم را داشت
و درون قفس نقاشي
گل خوشرنگ شقايق پيچيد
تا كه دلي تازه كند...
گاه نقاشي او،حوض اندوهي بود
كه خودش ميدانست توي آن ماهي نيست_
ياد سهراب بخير...
- من هنوزم هر وقت
- كه دلم نالان است

لب آن پنجره شعر وضو ميگيرم
و نمازي سر سجاده ي دشت
رو به يك شاخه ي گل ميخوانم.
باز شد وقت نماز..............ياد او كردم باز
باز من چشم دلم...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[SAN.SNI]

امروز،
فرداي دلتنگی های من است
صدای پا می آید
من دوباره به خود بازگشته ام!

 

[SAN.SNI]

باران كه باريدن آغاز ميكند
قطره ها از ابرها میریزند
چترها عاشقانه آغوش باز ميكنند
عاشقها از باران نمی گریزند