شاعر‌پارسی اشعار میلاد عرفان‌پور

[VAN]

این کیست که با این همه غم می خندد؟
زخمی شده باز دم به دم می خندد
در مرگ چه رازی ست که این کهنه درخت
با هر تبری که می زنم می خندد؟

 

[VAN]

مادام که عمر من به دنیا باشد
هرجا كه تو باشی دلم آنجا باشد
دیگر خبر از خودم ندارم ای دوست
تا باشد از این بی خبری ها باشد

 

[VAN]

با دشمن خویشیم دمادم در جنگ
او با دم تیغ آمده، ما با دل تنگ
ما رود مدامیم، بگویید به تیغ
ما شیشه عطریم بکوبید به سنگ

 

[VAN]

دنیا همه شعر است به چشمم،اما
شعری که تکان داد مرا "چشم" تو بود
***
شادی برای تو، غم عالم برای من
از ماه های سال، محرم برای من

 

[VAN]

آوای آسمانی داوود مال تو
خاموشی مقدس مریم برای من


از عشق خود جدایم و جای گلایه نیست
این بود ارث حضرت آدم برای من


بی مهری است رسم محبت برای تو
تنهایی است مونس و همدم برای من


این زخم ها معلم خندیدن من اند
حیرانم از ترحم مرهم برای من


یوسف که نیستم ولی آن بنده ام که هیچ
نگذاشته ست صاحب من کم برای من


بگذار عمر در گذر عشق طی شود
حتی اگر نشد که تو یک دم برای من...

 

[VAN]

عشق، آن عشقی که می گویند، در ما نیز هست
با غمش امروز سر کردیم فردا نیز هست

در دل توفانیِ هم، راه خود وا کرده ایم
نیل اگر طغیان کند، اعجاز موسی نیز هست

ناز بهتر کن که یوسف در مسیر بندگی
زیر دِین دلبری های زلیخا نیز هست

ماه من! دوری، ولی این بس که می بینم تو را
در مدار گردشَت گاهی مدارا نیز هست

شاعری دیوانه ام خواندی، بیا ای خوب من!
شاعر دیوانه ات چندیست تنها نیز هست

 

[VAN]

تلخ است که لبریز حقایق شده است
زرد است که با درد موافق شده است
شاعر نشدی ،وگرنه می فهمیدی
پاییز بهاریست که عاشق شده است

 

[VAN]

جان رفته ولی زخم جفایت نرود

تاثیر طلسم چشم هایت نرود

فرشی زدل شکسته انداخته ام

آهسته بیا شیشه به پایت نرود

 

[VAN]

يكي خشم زمستان را بگيرد
يكي شلاق طوفان را بگيرد
مبادا بر زمين افتد دوباره
يكي دستان باران را بگيرد

 

[VAN]

برخیز که راه رفته را برگردیم
با عشق به آغوش خدا برگردیم

در عرش صدای«ارجعی...»پیچیده ست
یا ایتهاالنفس! بیا برگردیم!