به نام حق
انمیشن آنوارد برای پیکسار که در حال سقوط آزاد است، یک جور کامبک به موقع بود! بعد از حجم بسیار زیادی از آثار ضعیف که در سال های اخیر تهیه شدند، آنوارد جان تازه ای به پیکسار از نفس افتاده داد، ولی با این وجود، این بار آنوارد هم نمی تواند موفقیت انیمیشن های سابق پیکسار را تکرار کند.
داستان بامزه آغاز می شود، الف ها و ترول ها در کنار هم و یونیکورن هایی که آشغال گرد شده اند، ولی نوآوری های آنوارد دقیقاً همین جا پایان می یابد، هر چه بیشتر جلو می رویم، شخصیت ها تکراری تر می شوند، از مادر بگیر تا حتی دو برادر! یکی خجالتی و رسماً رو به دیوار و دیگری فوارانی از اعتماد به سقف ( این تصویری است که خیلی زیاد در آثار پیکساری و غیرپیکساری تکرار شده )...
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.