دیالوگ نویسی تمرین دیالوگ نویسی | مریم شکیبائی کاربر انجمن یک رمان

[Maryam.Shakibaei]

- تا کی می‌خوای چمباتمه بزنی تو این دخمه و صمّ بکم خیره بشی به نقاشی سیاه قلمش؟
- ...
- نخور اون قرصا رو! تو دیوونه نیستی ولی اونا دیوونت می‌کنه! شدی عین‌هو این هردم‌بیلی‌ها! از اونا که چشاشون انقده شلخته‌ست که آدم گم میشه توشون!
- تو هم چشای شلخته رو دوست داری، نه دلبر؟!
- زارت... ! این‌جوری میخ کردی اون کنج دیوار که چی رو ببینی؟! حواست به من هست؟! اصلاً... با کی داری حرف می‌زنی؟!
- با همون که هر روز از همون کنج دیوار باهامون اختلاط می‌کنه و شما نمی‌فهمین! همون که زیر سقف سیاه این خونه تنها کسیه که ما رو می‌فهمه! همون که می‌خنده و دل ما از صداش میفته تو جاده خاکی و امان از اون صداش... !
- اشتباه می‌کردم؛ تو...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Maryam.Shakibaei]

- چرا همه چیزو می‌ریزی تو خودت؟ تو این همه آدم دور و برت داری که می‌تونن آرومت کنن؛ که حالتو خوب کنن!
- فکر کردی خودم نمی‌خوام؟!
- چرا می‌خندی؛ نمی‌فهمم!
- من توی بدترین شرایط زندگیم که نیاز داشتم یکی بگه اینم می‌گذره، غصه نخور. که بفهمه منم احساس دارم و حق دارم ناراحت بشم، هزار بار تمام درد و دلامو جلوی آینه تمرین کردم؛ اما تا خواستم با کسی حرف بزنم یه خنده‌ی مزخرف اومد رو لبم و گفتم: «بیخیال بابا... دنیا هنو قشنگیاشو داره». نشد؛ من خواستما، ولی نشد! هنوزم من می‌خوام ولی نمیشه.
- این قوی بودنتو دوست دارم.
- این قوی بودن بزرگ‌ترین ضعف زندگی منه!