دلم میخواد از عکاسی براش بنویسم؛ از فلان عکاس و جسارتش از اینکه دنیا چه خوشبخته که جا میگیره توی قاب دوربینش و سوژه ی عکاسیش چه خوشبخت تر که میشه نقطه ی تمرکزش و چقدر جذاب میشه وقتی با تمام احساسش با هیجان از یه جا به جای دیگه میره تا یه عکس قشنگ ثبت کنه
اما نمیدونم این کار اصلا درسته یا نه؛ نمیدونم باید مثل همیشه با ذوق و هیجان براش عکس بگیرم و شروع به تعریف کنم و حرف بزنم و حرف بزنم و حرف بزنم یا همه احساساتم رو پشت کلمه ها قایم کنم پشت یه " سلام، بیست و هشتم مرداد ماه روزتون مبارک "