شاعرغیرپارسی اشعار لدو ایوو

[سَنا]

فقرا سفر می‌کنند

در ایستگاه‌های اتوبوس

مثل غازها، گردن‌هاشان را بالا می‌گیرند

تا علامت‌های ماشین‌ها را نگاه کنند

و نگاهشان از جنس نگاه کسانی‌‌ست که می‌ترسند چیزی از دست بدهند

کیفی که یک رادیوی قوه‌ای در آن است

یک ژاکت که رنگ سرما دارد به روزی بی‌رویا

ساندویچ سوسیسی در کف کیف

و آفتاب حومه‌

و گرد و خاک آن‌ دورترک‌های پل‌های سر راه .

میان همهمه‌ی بلندگوها و سر و صدای اتوبوس

‌می‌ترسند سفر از دستشان برود

سفری پنهان در ابرو مه برنامه‌‌ی ساعات حرکت

اما آن‌ها که روی صندلی‌ها خوابشان می‌برد

هراسان بیدار می‌شوند

هرچند کابوس‌، خود امتیازی ویژه است

برای کسانی که

گوش و ملال روان‌کاوان را خوراکی مهیا می‌کنند

در اتاق‌هایی ضدعفونی‌شده

عین پنبه‌ای که بینی مردگان را می‌بندد ...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[سَنا]

خفاش‌ها لابلای پرده‌های گمرک‌‌خانه مخفی می‌شوند

ولی کجا پنهان شوند

آدمیانی که سراسر زندگی‌شان را

میان تاریکی می‌گذرانند

و به دیوارهای سفید عشق برمی‌خورند .

خانه‌ی پدری

پر بود از خفاش‌های آویزان

مثل چراغ‌های افروخته بر آن ستون‌های کهنه

‌که بام را در مخالفت باران نگه می‌داشتند

این بچه‌ها خون ما رو می‌مکن

آه می‌کشید پدر

کدامین انسان نخستین سنگ را پرتاب می‌کند

بر پستانداری که چون او

از خون جانوران دیگر جان می‌گیرد

برادرم ! برادرم

و حَیَوانی اجتماعی

که عرق جبین هم‌سایه‌اش را مطالبه می‌کند

حتی در تاریکی

در هاله‌ی سینه‌ای جوان مثل شب

پنهان می‌شود آدمی

در جلد بالش در نور فانوس

سکه‌های زرین عشقش را مراقبت می‌کند

ولی خفاش، خفته چون آونگی

تنها طعنه‌ی روز را با خود نگه...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.