آموزشی تاپیک جامع رمز و رازهای نویسنده شدن

[SHaiNA #T]

*پنجاه و چهارمین نکته*

اهمیت خواب و رؤیا

به‌محض بیدار شدن خواب‌هایتان را بنویسید و حتی خواب‌هایتان را روی کاغذ تعبیر کنید.

روی‌ها منشأ بسیاری از مهم‌ترین شاهکارهای ادبی و هنری جهان بوده‌اند. از دست دادن خواب‌ها و بی‌توجهی به آن‌ها ظلم بزرگی به ناخودآگاه و خلاقیت ماست.

داشتن دفتری برای خواب‌ها می‌تواند سندی ارزشمندی از رؤیاهای ما در دوران مختلف زندگی‌مان باشد.

 

[SHaiNA #T]

*پنجاه و پنجمین نکته*

بعد از نوشتن چه کنیم؟

همه چیزهایی که گفتیم برای قبل از نوشتن بود، تصور کنید چندساعتی بکوب نوشته‌اید و دست و حتی مغزتان ورم‌کرده.

پس از چنین جهدی خیلی مهم است که خستگی را چگونه از تنمان درمی‌کنیم؟

5 پیشنهاد:

دوش گرفتن

حمام یکی از جاهایی است که به شدت برای خلاقیت ضروری و مهم است.

سال‌ها پیش یکی فیملنامه نویسی‌های مطرح هالیوود از مدیر کمپانی وارنر خواسته بود تا در اتاق او حمامی قرار دهد تا او دائماً دوش بگیرد،زیر احساس می‌کرد زیر دوش آب خلاقیتش چند برابر می‌شود. البته مدیر کمپانی با پیشنهاد او مخالفت کرده بود!

مطالعه (الگوی خواندن و نوشتن)

بعد از نوشتن می‌توانیم مطالعه‌ی کتاب مورد علاقه‌مان را آغاز کنیم. گاهی از ایده‌هایی که بین...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[مهشید حسینی]

1. برای شکست و انتقادی بیش از حد تحمل‌تان آماده شوید

کینگ نوشتن داستان را با گذشتن از اقیانوس آرام سوار بر یک وان حمام مقایسه می‌کند، چون به گفته‌ی او در هر دوی آنها «یک عالمه فرصت برای شک کردن به خودتان» وجود دارد. نه تنها خودتان به خودتان شک می‌کنید، بلکه دیگران هم به شما شک خواهند کرد. کینگ می‌گوید: «اگر دنبال نویسندگی (یا نقاشی، یا مجسمه‌سازی یا موسیقی…) بروید، بالاخره یک نفر پیدا می‌شود که این کار را در نظرتان کوچک و بی‌اهمیت جلوه بدهد.»

گاهی باید حتی اگر حوصله هم ندارید به نوشتن ادامه بدهید. کینگ می‌نویسد: «اینکه یک کار را فقط به خاطر سخت بودنش، چه از لحاظ احساسی و چه تخیلی، کنار بگذارید اصلا خوب نیست.» و توصیه می‌کند که حتی وقتی شکست می‌خورید، مثبت‌اندیش باقی بمانید: «خوش‌بینی...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[roro nei30]

۱. یک حرکت آنی ایجاد کنید

قانونی اساسیِ اول در مورد خط‌های آغازین این است که آنها باید عناصر منحصربه‌فردی که داستان‌تان را می‌سازد، در بر بگیرند. خط‌های ابتدایی باید یک صدای مشخص، یک نقطه نظر، یک طرح ابتدایی و اشاراتی به شخصیت‌پردازی‌ها داشته باشند. در پایان پاراگراف اول ما باید بتوانیم فضا و کشمکش‌ها را بشناسیم. مگر این‌که دلیل خاصی وجود داشته باشد که به واسطه‌ی آن این اطلاعات را دریغ کنیم.

برطرف ساختن این نیازها نباید منجر به سنگین شدن یا ایجاد پیچیدگی در جملات ابتدایی شود. به عنوان مثال به جمله‌ی ابتدایی فلانری اکانر در کتابِ «آدم خوب کم پیدا می‌شود» اشاره می‌کنیم: «مادربزرگ هرگز نمی‌خواست به فلوریدا برود». در این‌جا یک صدای مشخص داریم، چیزی غیرصمیمی یا حتی کنایه‌آمیز که اشاره‌ای به...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[roro nei30]

۲. در مقابل اشتیاق‌تان برای زود شروع کردن مقاومت کنید


شما نباید وسوسه شوید تا در داستان خود یک‌سره سرِ اصلِ مطلب بروید. مثل شخصیتی که بیدار می‌شود تا این بیدار شدن، شروع مواجهه با روز سرنوشت‌ساز و چالش‌برانگیزش باشد. البته اگر شما قرار باشد دوباره «زیبای خفته» را بنویسید، این شروع اشکالی نخواهد داشت. چون بیدار شدن در ابتدای آن چندان چالش‌برانگیز یا سرنوشت‌ساز نخواهد بود. مهم‌ترین دلیلی که ما داستان را به این شکل می‌نویسیم، این است که ما در تلاشیم تا داستان را به روش خود پیش ببریم. در حالی که باید اجازه بدهیم آن حرکتِ آنی خودبه‌خود توسعه پیدا کند. خیلی بهتر است در این مواقع، فقط با لحظه‌ی اول چالش اصلی داستان شروع کنیم. مثلا اگر بیدار شدن شخصیت اصلی برای حفظ روند داستان یا ایجاد جذابیتی...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[roro nei30]

۳. یادتان باشد قلاب‌های کوچک بیشتر از قلاب‌های بزرگ ماهی صید می‌کنند
بعضی نویسندگان تصور می‌کنند هرچه شروع خارق‌العاده و بی‌نظیرتر باشد، شانس بیشتری برای صید خوانندگان دارند. اما نکته‌ای که باید به آن توجه کرد این است که اگر این قلابِ بزرگ در ادامه با داستانی به همین اندازه جذاب همراه نشود، خواننده را مأیوس خواهد کرد. اگر شروع شما با دراماتیک‌ترین و بحرانی‌ترین قسمت داستان‌تان باشد، در ادامه پایین آمدن جذابیت‌اش اتفاقی اجتناب نا‌پذیر خواهد بود. همچنین اگر شروع شما به طرز شگفت‌آوری عجیب یا مغالطه‌آمیز باشد هم در ادامه شانس چندانی برای ادامه‌ی داستان در همین حد از شگفتی نخواهید داشت. همان‌طوری که دوستِ ماهی‌گیر من می‌گوید باید کوچکترین قلاب ممکن را به کار ببرید تا ماهی را به دام بیندازید،...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[roro nei30]

۴. از کل به جزء بیایید
در سینمای مدرن، معمولا فیلم‌ها با نمای بسته‌ای از یک چیز شروع می‌شوند و رفته‌رفته این تصویر دورتر می‌آید تا تأثیر آن را روشن سازد. این تکنیک برای نوشتن به ندرت مورد استفاده قرار می‌گیرد. بیشتر خوانندگان ترجیح می‌دهند که در متن داستان فرود بیایند و کم‌کم بر روی آن تمرکز کنند. شما نیز داستان خود را با این روند آغاز کنید.

 

[roro nei30]

۵. همگام با خواننده‌ی خود پیش بروید
یکی از ساده‌ترین تله‌ها این است که نوشته‌ی خود را همراه با به وجود آوردن نوعی سردرگمی برای خواننده شروع کنید. سپس با ارائه‌ی اطلاعات بعدی در ادامه‌ی داستان این ترفند خود را کامل کنید. البته مشکل در این‌جا، آن دسته از خوانندگانی هستند که با سردرگمی در ابتدا، تا انتهای داستان در این حس باقی می‌مانند. این به آن معنی نیست که جملات ابتدایی شما هرگز نباید نیاز به اطلاعات بعدی داشته باشد. بلکه نکته‌ی مهم این است که شروع داستانِ شما چه با اطلاعات بعدی که خواننده به دست می‌آورد یا حتی بدون آن هم، برایش بامعنا باشد.

 

[roro nei30]

۶. با یک معمای کوچک آغاز کنید


اگر شما نمی‌خواهید در اول داستان از ایجاد حسِ سردرگمی استفاده کنید، طرحِ یک معما برای خوانندگان می‌تواند بسیار مؤثر باشد. مخصوصا اگر این معما برای راویِ داستان هم وجود داشته باشد. این کار می‌تواند فورا راوی و خواننده را شریک جرم کند. یک سؤال بی پاسخ می‌تواند حتی کل داستان را نیز در بر بگیرد. مثل وقتی که دیوید کاپرفیلدِ رمان چارلز دیکنز می‌پرسد: «نمی‌دانم من قهرمان زندگی خود خواهم بود یا دیگری. در هر حال این صفحات باید آن را روشن سازد».

 

[roro nei30]

۷. مکالمه‌ها را به حداقل برسانید
اگر فکر می‌کنید مجبورید داستان خود را با مکالمه آغاز کنید، بدانید که در حال هدایت خوانندگان خود به گردابی هستید که می‌تواند آنها را از شما بگیرد. راه‌حل‌اش این است که با گذشت یک خط از مکالمه و پیش از ادامه‌ی آن، به زمینه‌ی اصلی خود برگردید و اطلاعات تکمیلی در مورد آن بدهید. تجربه نشان داده دنبال کردن مکالمه‌های طولانی در ابتدای داستان همیشه سخت است.