آموزشی تاپیک جامع رمز و رازهای نویسنده شدن

[roro nei30]

● فرایند نوشتن

زمانی که در حال نوشتن هستید مهم نیست تماما فکر کنید. همیشه برگردید و کارتان را برای اثبات و سازگاری در داستانتان بررسی کنید .مطئمن شوید که اگر قهرمان داستانتان در شروع داستان چشم‌های آبی دارد هنوز هم تا پایان داستان چشم‌های آبی خواهد داشت و غیره. همچنین قبل از نوشتن مطئمن شوید که شخصیت‌های داستانتان را خوب شناخته‌اید. اگر اینطور نباشد در طول نوشته‌تان عدم شناخت شما ازشخصیت‌ها معلوم خواهد شد. در کل داستان شما مستلزمید در توصیف اشخاص واقعی در تمامی مراحل درخشش‌ها و همچنین معایبشان دقت کنید. زمانی که اولین چرک‌نویس رمان دختر لیپسیز را می‌خواندم فهمیدم که باید اندکی بیش‌تر و خیلی خوب در باره ایجاد کارکترها توجه می‌کردم. سپس فهمیدم عمدا یک یا دو کاستی در رمانم داشتم...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[roro nei30]

همیشه دو باور درباره داستان نویسی وجود داشته، بعضی از افراد معتقد هستن که نویسندگی یک هنر ذاتی هست و برخی دیگه هم عقیده دارن که نویسندگی رو هم مثل باقی هنرها میشه یاد گرفت.
واقعیت اینه که همه ی آدم ها تا حدودی خلاقیت نویسندگی دارن اما باید توجه کرد هر چقدر بیشتر برای نوشتن وقت بگذاریم و تمرین کنیم و توی زندگی روزمره بهش توجه داشته باشیم، باعث شکوفایی استعداد های بیشتری میشه.
پس زیاد بنویسید
به این فکر کنید که قرار نیست همین ابتدا نوشته ی شما رو کسی بخونه یا منتشر بشه، برای خودتون بنویسید، بعد از یک مدت اگر حس کردید که دوست دارید نظر دیگران رو هم بدونید برای دوستان نزدیک تون بخونید و همینطور کم کم خواننده ی نوشته هاتون رو افزایش بدید.
بزرگترین مانع شما ترس از نوشتن هست، این مانع رو از...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[roro nei30]

یادداشت های روزانه یا روزنویسی
قدم اول و اساسی برای ورود به زندگی نویسندگی ست.
شما با روزنویسی به چیزهایی که در طول روز میبینید جان میبخشید.
زندگی روزمره ای که همه ی ما دچارش هستیم ذهنمون رو راحت نمیذاره و مدام فکرمون رو درگیر مسائل مختلف میکنه، در حالی که روزنویسی باعث تمرکز شما میشه و از سرعت زیاد زندگی تون کاسته میشه.
توجه داشته باشید لازم نیست تمام وقایع روزانه رو بنویسید
و خیلی مهم هست که از روی اجبار نباشه، دلخواه باشه.
ما در طول روز با اتفاقات مختلفی مواجه میشیم که شاید تا به حال خوب بهشون توجه نکرده بودیم، اگه از همین حالا دقتتون رو بیشتر کنید میبینید چقدر مسائل مختلف هست که ذوق شما رو برای روزنویسی تازه میکنه.
گاهی یک تصویر باعث میشه شما به رویاهاتون سفر کنید،
گاهی بعضی از...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[roro nei30]

جرج پلیمپتون سردبیر و فیلمنامه نویس معروف کالیفرنیایی درباره روزنویسی میگه:
قبلا توی ارتش راننده ی تانک بودم، اگر مدتی تانک رو بی حرکت نگه میداشتم تانک حالتی خشک و سفت پیدا میکرد و به زور راه می افتاد، برای روشن نگه داشتنش مجبور بودم اون رو به کار بگیرم"
باید دائم بنویسید، یادتون باشه اگر ننویسید جوهر قلم تون خشک میشه!
همین حالا دست به کار بشید و یک دفتر روزانه برای خودتون مهیا کنید

با این روش به نوشتن عادت میکنید
خاطراتتون رو ثبت میکنید
افکار و احساسات درونی تون رو کشف میکنید
سبک خودتون رو پیدا میکنید ( بعد از مدتی که روزنویسی رو انجام دادید، نوشته هاتون رو با هم مقایسه میکنید و متوجه میشید چه زمان هایی و توی چه مکان هایی راحت تر و بهتر مینویسید، عادت های نوشتن خودتون رو پیدا میکنید)...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[roro nei30]

یکی از بهترین تمرین های نویسندگی این هست که حس و حالتون بعد از دیدن یک تصویر رو بنویسید.
نه، منظورم لزوما جزییات اون تصویر نیست
مفهومی که بعد از دیدنش به شما القا میشه
قصه ای که در ذهنتون شکل میگیره
حتی توصیف ادبی و شاعرانه ی اون تصویر
این تصویر میتونه اصلا وجود خارجی نداشته باشه و فقط توی ذهن شما شکل بگیره !
شاید باورتون نشه اما توی یک جلسه ای حضور داشتم که اقای اصغر فرهادی میگفت ایده ی اصلی فیلم موفق "جدایی نادر از سیمین" که در سال 2012 اسکار گرفت، از یک تصویر گرفته شده!
بله همون سکانس معروفی که نادر حین حمام کردن پدرش زد زیر گریه، ایده ی اولیه ی فیلم از همون تصویر گرفته شده!
همین الان میتونید سرتون رو بلند کنید و به اطرافتون نگاه کنید
درب مترو، صندلی خالی اتوبوس،
چهره ی نگران...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[roro nei30]

یادتون باشه هنگام نوشتن خودتون رو محدود نکنید
اول خوب به یک تصویر نگاه کنید
از اون تصویر یک عکس توی ذهنتون بگیرید
و سفر کنید به اعماقش
به جایی که هر کسی قادر نیست توی اون تصویر ببینه
بنشینید و خوب فکر کنید
البته میتونید راه برید، قدم بزنید
من عادت دارم موقع فکر کردن قدم میزنم
مادرم میگه انقدر که توی این اتاق راه میری اگه میرفتی بیرون رسیدی بودی خونه ی محمد اینا !
برادرم رو میگه! خونه شون یک ساعت با ما فاصله داره، یک ساعت با ماشین البته!
شما هم حالت فکر کردن خودتون رو پیدا کنید
خوب که فکر کردید، وقتی این حس بهتون دست داد که لبریز شدید حالا شروع کنید به نوشتن
بدون اینکه خودتون رو محدود کنید
بنویسید...با اشتیاق بنویسید
نوشته تون رو چند بار بخونید
و اگر لازم بود اصلاح کنید
تصویرنویسی میتونه...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[roro nei30]

توی کارگاه های مختلف مواجه میشم با هنرجوهایی که دوست دارن بنویسن اما از این هراس دارن که با نوشتن، درون خودشون رو لو بدن!
معمولا با یک مضمون شروع میکنن اما قبل از اینکه به نتیجه برسه منحرف میشن، خط داستان رو عمدا به ابهام میکشن یا کل داستان رو به هم میریزن تا مبادا رد پایی ازشون پیدا باشه!
شما این کار رو نکنید، به هیچ وجه.
به ایده هاتون اعتماد کنید و تلاش کنید از اون ها منحرف نشید.
وارد ماجرای ایده هاتون بشید و خودتون رو درگیر قصه کنید.
داستان زمانی تداوم پیدا میکنه که نویسنده شخصیت هاش رو جدی بگیره و از این نترسه که ما با خوندن داستانش چه استنباطی از زندگیش میکنیم.

 

[roro nei30]

لازم نیست سراغ اتفاقات عجیب برید.
اطراف شما پر از داستان ها و رویدادهای مختلفه.
اگر قصد دارید نوشته تون تاثیر گذار باشه باید از چیزهایی شروع به نوشتن کنید که زندگی کردید
جغرافیاش رو میشناسید و تمام ابعادش رو بلدید.
همه ی ما یک سری خاطره ی جذاب داریم که برامون اتفاق افتاده و هر وقت برای دیگران تعریف کردیم در انتها ری اکشن های خاص و متفاوتی دیدیم.
میتونه طنز باشه، تلخ یا هر چیز دیگه ای.
مهم اینه جذابه و شنونده یا خواننده رو همراه میکنه.
یادتون باشه " هر چیزی که بتونید تعریف کنید رو میتونید بنویسید"
و چون این اتفاق رو تجربه کردید
قادر هستید تمام حالات درونی و بیرونی رو با نوشتن به تصویر بکشید
طوری که خواننده خودش رو وسط ماجرا حس کنه.

 

[roro nei30]

نکته
سه دسته کلمه در دنیا وجود دارد. کلماتی که بلد هستیم، کلماتی که باید بلد باشیم و کلماتی که هیچ‌کس بلد نیست. کلمات دسته سوم را فراموش کنید و سعی کنید تلاش زیادی برای یادگیری کلمات دسته دوم کنید.

 

[roro nei30]

یادتان باشد لازمه ی خوب نوشتن و پرمحتوا نوشتن، کتاب خواندن است.
برخی از هنرجوها به من مراجعه میکنند و میگویند مدتی ست دستم به قلم نمیرود، نمیتوانم بنویسم، هیچ ایده ای ندارم!
من اولین سوالی که میپرسم این است،
"آخرین کتابی که خواندی کِی بود؟"
اگر زمان زیادی از آخرین کتابی که خوانده اید میگذرد شما هم با این خطر مواجه هستید.
به خودتان مراجعه کنید و ببینید سالانه چند کتاب میخوانید؟
هر سال دوازده ماه دارد، در کمترین حالت ممکن ما باید ماهانه یک کتاب بخوانیم، عرض کردم در کمترین حالت ممکن!
برای همین است که بسیاری از نویسندگانِ نوقلم دایره لغات محدودی دارند
و هنگام نوشتن، برای توصیفِ وقایع و صحنه پردازی لنگ میمانند!
و ایده هایشان به ثمر نمینشیند.
در صحبت کردن هم البته نمیتوانند آنگونه که باید...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.