- ارسالی‌ها
- 3,499
- پسندها
- 27,921
- امتیازها
- 58,173
- مدال‌ها
- 27
- سن
- 24
- نویسنده موضوع
- #1
40 دقیقه در شبانه روز، سهم همه ما از ندیدن جهان است. 40 دقیقه واقعی ما از اتفاق های اطراف خود را از دست می دهیم و آن ها را نمی بینیم تا چشم های ما شبیه یک دوربین شفاف کار کند. «توهم توقف ساعت» نظریه ای است که این 40 دقیقه در دل آن کشف شده و سال هاست که دانشمندان می دانند مغز ما برای این که تصاویر را ثابت ضبط کند، در فاصله پلک زدن، تصویری را ضبط نمی کند تا آدم ها، اشیا و همه آن چه در زاویه دید ماست، درست و شفاف ثبت شود.
درست شبیه یک دوربین عکاسی، که فریم به فریم تصاویر را ثبت می کند تا عکس ها شفاف باشند، مغز هم جهان را تقسیم بندی می کند و در این تقسیم بندی، صدم های ثانیه ای از وقایع را از دست می دهیم. صدم های ثانیه ای که در مجموع، 40 دقیقه از شبانه روز ما را کم می کنند و نشان نمی دهند...
درست شبیه یک دوربین عکاسی، که فریم به فریم تصاویر را ثبت می کند تا عکس ها شفاف باشند، مغز هم جهان را تقسیم بندی می کند و در این تقسیم بندی، صدم های ثانیه ای از وقایع را از دست می دهیم. صدم های ثانیه ای که در مجموع، 40 دقیقه از شبانه روز ما را کم می کنند و نشان نمی دهند...
