متون و دلنوشته‌ها ⭐دلنوشته های رضا کاظمـــی❤️

[سـایهـ سـار؛]

همیشه همین است:

من به تکاپوی رسیدن

تو به انتظار چیده شدن

و نهایت

نرسیده و رسیده به خاک افتادن!

 

[سـایهـ سـار؛]

مهم نیست این در

به کدام پاشنه می‌چرخد،

مهم تویی

که نه می‌آیی، نه می‌روی

 

[سـایهـ سـار؛]

پدر بزرگ

خدا را در گوش‌هایم تزریق کرد؛

و مُرد.

تو که آمدی

خدا به‌ قَهر از من رفت.

سعدی گفته بود وُ

من گوش نگرفته بودم

که "دو پادشاه در یک اقلیم نگنجند!"

 

[سـایهـ سـار؛]

ما هیچ وقت به هم نمی رسیم!



سال هاست روبه روی هم

دو سوی ریل ها می ایستیم

به هم نگاه می کنیم

و شاخه های گل

پژمرده می شوند

میان دست های مان.



تقصیر ما نیست

قطارها

به سرعت می گذرند!

 

[سـایهـ سـار؛]

نیا !



تو اگر بیایی

دیگر کسی مرا نمی‌خواند.

مردم که احمق نیستند،

خوبْ فرقِ اصل و بَدَل را می‌فهمند!

 

[سـایهـ سـار؛]

زندگی چه‌قدر سخت شده است این‌جا !

بیا به خانه‌ی اول برگردیم

دوباره تو وسوسه‌ام کنی

و من این‌بار

فریبِ تو را نخورم!

 

[سـایهـ سـار؛]

دلم دیگر به زنده‌گی گرم نیست.

مادر می‌گوید:

باید کمی به خودت برسی!

اما چه‌گونه،

وقتی از هر طرف می‌روم، به تو می‌رسم؟!

 

[سـایهـ سـار؛]

ماه شده‌ام

راهنمای مسافران.

و چه غم‌انگیز است حکایتِ مسافری که

پایانِ راه

ماه می‌ شود!

 

[سـایهـ سـار؛]

از وقتی رفته‌ای

همه‌چیز زیباتر شده است:

پاییز، تماشای غروب و سفر دُرناها،

قدم زدن در خیابان و ...



کاش زودتر می‌رفتی!

 

[سـایهـ سـار؛]

تو

لعنتِ خدا به من بودی.



کاش دوباره لعنت‌م کند خدا