شاعر‌پارسی اشعار ژاله قائم مقامی

[Mobina.yahyazade]

ای همدم مهرپرور من/ ای یار من، ای سماور من
از زمزمه تو شد می آلود/ اجزاء لطیف ساغر من
سوزی عجبت گرفته، گویی/ در سینه توست آذر من
در دیده سرشگ و در دل آتش/ مانا تو منی برابر من
آموخته رسم اشکباری/ چشم تو ز دیده تر من…
بس روز و شبان که در کنارت/ بودم من و بود مادر من
قرآن خواندی، دعا نمودی/ بابای خجسته اختر من
از بعد نماز صبح می کرد/ سیری به کتاب و دفتر من
آن هر دو فرشته پرکشیدند/ بر چرخ و شکسته شد پر من
زان پس ره رفتگان گرفتند/ هم خواهر و هم برادر من
در این کهن آشیانه اکنون/ من ماندم و تو در بر من
دستی نه که برفشاند از مهر/ خاکی که نشسته بر سر من
پایی نه که بر فلک گراید/ زین غمکده جسم لاغر من
آن جاه و مقام و عشق و الفت / شد شسته ز چشم و منظر من
چون نقش قدم سترده شد (=پاک شد)،...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Mobina.yahyazade]

بسته در زنجیر آزادیست سر تا پای من
بَرده‌ام ای دوست و آزادی بود مولای من​

گرچه آزادیست عکس بردگی در چشم خلق
مجمع آن هر دو ضد اینک دل شیدای من​

چیست آزادی؟ ندیدم لیک می‌دانم که اوست
مرهمی راحت رسان بر زخم تن فرسای من​

من نه مردم لیک چون مردان به بازار وجود
های و هویی می‌کند افسانه سودای من​

پر کند ای مرد آخر گوش سنگین ترا
منطق گویای من، شعر بلند آوای من​

من نه مردم لیک در اثبات این شایستگی
شور و غوغا می‌کند افکار مردآسای من​

...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.