شاعرغیرپارسی اشعار ژان_پل_ساتر

[_harly_]

آدم همیشه قصه گوست.

با قصه‌های خودش و دیگران زندگی می‌کند.

هرچه را که برایش رخ می‌دهد

از خلال همین قصه‌ها می‌بیند و تلاش می‌کند

طوری زندگی کند که انگار دارد آن را نقل می‌کند
​

 

[_harly_]

من غير از زندگي‌ام هيچ ندارم.

فقط همين را دارم!

هيچ كس نمي تواند آن را از من بگيرد.

باور كنيد كه من از آن متنفرم،

ولي آن را به هيچ ترجيح می‌دهم.​

 

[_harly_]

حیات انسان

در آنسوی دوردست یأس

آغاز می شود!​

 

[_harly_]

تصمیم‌هایی وجود دارد

که هیچ کس نباید

ناگزیر به گرفتن شان شود.​

 

[_harly_]

گاهي بايد به دور خود

يک ديوار تنهايي کشيد

نه براي اينکه

ديگران را از خودت دور کني

بلکه ببيني چه کسي

براي ديدنت

ديوار را خراب مي کند​

 

[_harly_]

کار خیلی آسانی است

که انسان وارد زندگی کسی بشود،

آن را به هم بریزد...

و با یک بال زدن پرواز کند...​

 

[_harly_]

پس جهنم اینه!

هرگز به این شکل درباره ش فكر نمی كردم!

یادتون هست : گوگرد، آتیش، سیخ... آه!

عجب حرف های مضحكی سال ها در مغزمان فرو کردند!

احتیاجی به سیخ نیست!

حالا فهمیدم:

جهنم همان زندگی اجباری با احمق های اطرافه...​