شاعر‌پارسی اشعار علی اکبر دهخدا | اشعار پارسی

[_harly_]

بجز دیدار آن یار پری پیکر نمی‌خواهم

هوائی غیر عشق روی او در سرم نمی‌خواهم

نظر کم ده، خبر کم گو خدا را زین سپس واعظ!​

 

[_harly_]

ای مردم آزاده کجایید کجایید

آزادگی افسرد بیایید بیایید

در قصه و تاریخ چو آزاده بخوانید

مقصود از آزاده شمایید شمایید

بی‌شبه شما روشنی چشم جهانید

در چشمه‌ی خورشید شما نور و ضیایید

با چاره‌گری و خرد خویش به هر درد

بر مشرق رنجور دوایید دوایید

بسیار مفاخر پدرانتان و شما راست

کوشید که یک لخت بر آن‌ها بفزایید

بنمود مصدقتان آن نعمت و قدرت

کاندر کفتان هست از آن سر مگرایید

گیرید همه از دل و جان راه مصدق

زین ره درآیید اگر مرد خدایید​

 

[_harly_]

کشد موری گران‌تر چند صد بار

ز سنگینی خود باری به فرسنگ

نشاید بود باری کمتر از مور

به نمکین و وقار و فر و فرهنگ

کم از موری نیم آخر چه ترسم

ز بعد منزل و بار گران سنگ​

 

[_harly_]

در لانه ماکیان برده دست

به منقارم آن سان به سختی گزید

که اشکم، چو خون از رگ، آن دم جهید

پدرخنده بر گریه ام زد که هان!

وطن‌داری آموز از ماکیان​

 

[_harly_]

ای مونس یوسف اندر این بند

تعبیر، عیان چو شد تو را خواب

دل پر ز شعف، لب از شکر خند

محسود عدو، به کام اصحاب

رفتی بر بار و خویش و پیوند

آزادتر از نسیم و مهتاب

زان کو، همه شام با تو یک چند

در آرزوی وصال احباب

اختر به سحر شمرده یادآر​

 

[_harly_]

یاد آر ز شمع مرده یار آر

ای مرغ سحر، چو این شب تار

بگذاشت ز سر سیاه‌ کاری​

 

[_harly_]

وز نفحه روح بخش اسحار

رفت از سر خفتگان خماری

بگشود گره ز زلف زر تار

محبوبه نیلگون عماری

یزدان به کمال شد پدیدار

و اهریمن زشتخو حصاری

یاد آر ز شمع مرده یار آر

ای مونس یوسف، اندر این بند

تعبیر عیان چو شد تو را خواب​

 

[_harly_]

دل پر ز شعف، لب از شکر خند

محسود عدو به کام اصحاب

رفتی بر یار و خویش و پیوند

آزادتر از نسیم و مهتاب

زان کو همه شام با تو یک چند​

 

[_harly_]

در آرزوی وصال احباب

اختر به سحر شمرده یاد آر

چون باغ شود دوباره خرم

ای بلبل مستمند مسکین

وز سنبل و سوری و سپر غم

آفاق نگارخانه‌ی چین

گل سرخ و به رخ عرق ز شبنم

تو داده ز کف قرار و تمکین

زان نوگل پیش رس که در غم

ناداده به نار شوق تسکین

از سردی دی، فسرده یاد آر​