دیالوگ نویسی تمرین دیالوگ نویسی | فرزان نویسنده انجمن یک رمان

[فرزان]

- تو مثل یه رباتی، بی‌روح، سرد...خسته شدم.
- چای بخور...واسه منم بیار.

 

[فرزان]

- این دومین بشقاب غذاییه که داری می‌خوری؟
- می‌دونم!
- البته چاق شدنت...یکم، بی‌خیال باهاش مشکلی ندارم!
- با بابا شدنت چی؟
- ... .
- آره عزیزم. نفس بکش!

 

[فرزان]

- از عشق در نگاه اول متنفرم.
- منم...چرا باید همه اتفاق‌های رمانتیک، واسه خوشگل‌ها باشه؟!
- داری می‌گی من زشتم؟
- اوم...خب...شاید خیابونی که وایسادی، یه طرفه بوده!

 

[فرزان]

- هه! بس کن...این‌قدر امّل نباش.
- ... .
- هردختری رو که ببری خونه، می‌خوای!
- خب من ترجیح می‌دم دختری رو که می‌خوام...تو خونه‌ام بیاد.

 

[فرزان]

- چرا اینجوری نگام می‌کنی؟
- چجوری؟
- یه جوری که قلب آدم تند بزنه.
- می‌دونی خیلی خوشگلی؟
- ... .
- می‌ترسم ازم بدزدنت!
- هر چیزی رو میشه صدبار دزدید اما دلی که یه نفر دزدیده رو نه!

 

[فرزان]

- می‌دونی چی از همه‌ی این دوست‌داشتن، مسخره‌تره؟
- چی؟
- این که نمی‌تونم بدون اون زندگی کنم...این که این کار رو هفت‌میلیارد آدم می‌تونن بکنند اما من یه نفر...نه!

 

[فرزان]

- هیچ‌وقت به یه دختر نگو دوستش داری!
- اگه از دهنم پرید و گفتم، چی میشه؟
- ساده است...پررو می‌شن. برات طاقچه بالا میذارن. ناز می‌کنن. روی اعصابت می‌رن. پر توقع می‌شن...ها ها...زندگیت جهنم میشه داداش.
- آآآ...اوم... .
- چیه؟ نکنه گاف دادی؟
- نه نه. هیچوقت نگفتم...اما اون گفت و حالا من خودم تمام چیزی که توصیفش می‌کنی هستم!
-... .
- باید بهش بگم دوستش دارم. نمی‌دونستم زندگیش جهنم شده!

 

[فرزان]

- ساندویچت رو بخور. داره یخ می‌کنه. اه، چقدر سرده. پارک هم جای نهار خوردنه؟ چرا باید تو برف بشینیم روی این نیمکت‌های خیس؟
- برف دوست داشت!
- چی میگی؟ چرا قیافت آویزون شده؟
- یه روز مجبورم کرد بزرگ‌ترین آدم برفی که تو عمرم دیدم رو براش بسازم. شال صورتیش رو باز کرد، پیچید دورش. من...من... .
- گریه نکنی‌ها، می‌زنم تو دهنت! اه انگشت‌هام سِر شده. چرا این وا نمیشه!
- دلم براش تنگه. چیکار کنم؟
- سس قرمز بزن دورش، سس تند، خیلی تند!