متون و دلنوشته‌ها پرواز...

[زمین]

شده است از خودت فرار کنی اما خودت به تو نزدیک شود، در صورتت داد بزند که دوستت دارد؟ داد بزند که تا آخرش می‌ماند برایت اما تو دیگر باور نکنی؟ حتی خودت را؟

 

[زمین]

قلبم خون‌ بالا می‌آورد... التماس می‌کرد نجاتش دهم... اما دیگر تمام شده بود... تصمیم گرفته شده بود او باید می‌مرد تا پاییز در بهار از نو متولد شود...
اما فایده‌ای نداشت، پاییز تا ابد پاییز ماند!

 

[زمین]

من باز هم دلم گرفته است... پس کی این گرفتگی‌ها درست می‌شود؟ کی؟

 

[زمین]

از خود خود متنفرم... آخر هر که را بود گرفت

 

[زمین]

هیچکس مرا نمی‌شناسد.. آخر من عوض شده‌ام...
و چه بهتر از آنکه در دل تنهاییت زندانی باشی؟

 

[زمین]

یه بغض و سر درد شده همراه روزهام...
فکر کنم بنویسن مرگ به علت خونریزی خاطرات...