همگانی کافه ادبیات| انجمن یک رمان

[Deniz78]

تقدیم به کسی نیس

کافی نبود...هیچ چیز برای ما کافی نبود.برای من...برای ارزوهای من ،یک جفت بال هم کافی نبود.عشق و باران و لبخند هم کفایت نمیکرد.من یک مشت معجزه میخواستم...خدای خسیس من...خدای الزایمری من...عزیز فراموشکار من! داشت و نمیداد...! ((رمان خانم وال))

 

[Haniie]

منِ عزیزم!
لطفاً اونو از ذهنت بیرون کن..

بـرای بخش احساساتی من (!)​

 

[Haniie]

باید یه جایی دست این دل رو گرفت
نشوندش یه گوشه و بهش گفت
ببین دلکم دلبرکم کوچولوی بانمکم،
این بی قراری کردنت واسه چیه آخه؟
باید یه سیم کشی جدید راه بندازم که مستقیم وصلت کنه به این جناب اقای مغز که بعد نوزده سال زندگی حالا یکمیم به این مغز جان احترام بذاریم قرمزی بازیگوش.
این بالا و پایین پریدنتو کجای دلم بذارم آخه گردالی جآن؟

ثبتش کنیم توی پنجمین روز تیرماه تقویم سال نود و هشت
و تقدیمش کنیم به " دل جآن "
معجزتو نشونم بده خدا ♡
این روزا شدیدا نیاز دارم به دیدن لبخندت
و کآش دفعه بعدی که اینو میخونم دلم قرص و خیالم راحت باشه​

 

[نگار 2020]

دوستت دارم....

 

[Haniie]

نگار؟
دلم برات تنگ شده ♡

نگار 1373​

 

[Deniz78]

جان هر زنده دلى ، زنده به جانى دگرست

تقدیم به جانی که دیگر نیست

 

[Deniz78]

تنها که باشی راحت تر با زندگی کنار می آیی. خیالت گرم کسی نیست که با نبودنش سر کنی
میشود ساعت ها روی سنگ فرش های خیابان لخت قدم بزنی چه باران ببارد یا نبارد، فصل میخواهد پاییز باشد یا تابستان... تنهایی که کهنه میشود، شب ها هم سرت را با همین کهنگی گرم میکنی...هوای دو نفره هم دیگر در کتت نمیرود جانم. جان میگیری با تکه کلامی از شوپنهاور، سکانسی از براندو، دیالوگی از قیصر خودمان، گوشت عادت میکند به ترانه های قدیمی
اما چقدر خودت را گم کنی بین این همه حس بی جان؟ آدم است دیگر دوست دارد یک روز گم شود میان کسی که حجم بودنش تمامی ندارد...

تقدیم به کنج تنهایی دلم

 

[Omňom]

کسی که بخواد تو گذشتش زندگی کنه، هیچوقت به موفقیت های بزرگ نمیرسه!چون همیشه درگیر اشتباهات گذشته است...

تقدیم به(עԹɧɿԺ)​

 

[Negar:)]

من تنهاییام رو قاب کردم زدم به دیوار!
از چی حرف میزنی تو؟
@تقدیم به کسانی که فکر می کنن من از تنهاییم لذت نمی برم.

 

[**Somaye**]

قسمتی از گذشته هست که هیچوقت به گذشته موندن رضایت نمیده و هی تکرار میشه و تکرار میشه و تکرار میشه، توی تاکسی وقتی به بیرون نگاه میکنی، توی آرایشگاه وقتی جلوی آینه نشستی، بعد شام وقتی داری ظرف میشوری، وقتی داری یه آهنگ گوش میدی، توی کافه وقتی به صندلی کناریت نگاه میکنی؛ حال معمولا به خودی خود سنگین نیست اگر احساس سنگینی میکنیم احتمالا تکه‌ای از گذشته دوباره در حال تکراره...
-دوم شخص مفرد