متون و دلنوشته‌ها دلنوشته برای امام رضا(ع)

[HAKIMEH.MZ]

آرامش…
واژه ای که مدت هاست گمش کرده ام…
دلتنگ آرامش بی مثال حریمت هستم
آرامش حریم تو را هیچ جای عالم نخواهم داشت…

 

[HAKIMEH.MZ]

اینجا حریم پرواز ملائک،

قطعه ای از بهشت،

قبله گاه عاشقان، …اینجا مشهدالرضا است.

صدای بال ملائک می آید و من دوباره مقیم حریم حرم…

و زائرانی که از هر سو خود را به خاک بوسی آستانش می رسانند.

و امام رئوفی که دست مهربانی اش بر سر همه ماست….

 

[HAKIMEH.MZ]

و باز هم بین مرز باریک طلبیده شدن و طلبیده نشدن، دومی انتخاب شد!
اما
اما چشم انتظاری، آن هم چشم انتظاری عنایت رئوف شهر تا ابد هم که طول بکشد باز هم دلچسب است…

 

[HAKIMEH.MZ]

تو ای ترجمان عشق در چشمانت…ای بوی خوش یاس در سرایت..دیر بازیست که دلهای عاشق را پناهگاهی..ای پادشاه ملک خورشید…در بارگاهت راهی نیست میان حاجت و اجابت…گدای کوی تو ناج شاهی به سر دارد .به ضریحت پیوند خورده دل هزاران عاشق از هزاران سال پیش.کرامتت کرامت همایونیست و عطایت فراتر از قابلیت ما..گواهی می دهد..از عرشیان تا فرشیان..که تویی یگانه سلطان ملک عاشقی…

 

[HAKIMEH.MZ]

من گریخته ام؛
و در پی من صیادها؛
و فرا رویم دام ها؛
یا ضامن آهو؛
من یقین دارم دستان تو تنها سهم آهو نیست …
السلام علیک یا علی ابن موسی الرضا «علیه السلام»

 

[HAKIMEH.MZ]

ما به تو محتاجیم مثل بی‌تابی یک شاخه به نور،
خواهش جاری شطی به عبور
مثل یک دشت به بخشایش ابر، مثل یک ابر به دریاچه‌ی دور

 

[HAKIMEH.MZ]

حسرتم چشم به در دلتنگی می‌ماند،
به برم بیا امشب،
چشمانم تفنگی است در آرزوی آهو
نگاهم که می‌کنی، کبوتر لرزانی در جغرافیای روحم شعله می‌کشد.
آهویی در سایه‌سارانم خطوط آبی را تا پلک‌های تو جاده می‌کشد.

 

[HAKIMEH.MZ]

من برای شما نامه‌ای نوشتم ولی شهرم کبوتر نداشت.
چشم‌هایم خیس‌خیس خوابشان برد.
شما بودید، خود خودتان!
با یک عالمه آهو دور تا دورتان! نامه را گرفتید،
لبخند زدید و صبح وقتی چشمانم بیدار شدند، دستهایم را دیگر ندیدند … .
من بال داشتم، سفیدِ سفید.
فقط نوشته بودم «کاش کبوترت بودم …».
یکروز برای رساندن یک نامه که بگوید چقدر دوستت دارد.

 

[HAKIMEH.MZ]

دلتنگی و غربت روزهای کرونایی حرم آقا امام رضا (ع) را خادمی درک می‌کند که به عشق خدمت به زوارش از فاصله‌های دور به خود را به مشهد می‌رساند.

 

[HAKIMEH.MZ]

آقا جان این روزها و با حضور این مهمان ناخوانده و منحوس حرمت خلوت است ولی دل‌های ما همه حرم توست. چگونه دلتنگی دوری از صحن و ضریح باشکوهت را تحمل کنیم؟