داستان کوتاه در حال تایپ داستان کوتاه چیزفکری | مهدیه سجده کاربر انجمن یک رمان

Mahdiye sajdeh · 21/12/22

به نام خدا
کد داستان: 503
ناظر:

NADIYA ROSTAMI
نام داستان کوتاه: چیزفکری
نام نویسنده: مهدیه سجده
ژانر: #معمایی #درام
ژانر کمرنگ: #ترسناک
خلاصه:
دست‌هایی که به خون آلوده شده‌‌اند، چشم‌هایی که شاهد هستند و لب‌هایی که زمزمه می‌کنند.
قتل آغاز یک پایانِ هرچند بی‌ارزش اما رسوا کننده بود! حالا بعد از گذشت سه سال از آن پایان، آغاز همه چیز زمزمه می‌شود.
کلارا تصمیمش برای پایان دادن به زندگی مشترکش را نهایی می‌کند تا این شروع ماجرایی باشد؛ ماجرایی که قرار بود تنها فراموش شود.
***
*چیزفکری:
این اصطلاح تخصصی مربوط به رشته روانشناسی است. معنی اصلی این کلمه imageless thought هست؛...

Łacrîmosã · 21/12/22

"والقلم و مایسطرون"
نویسنده‌ی عزیز، ضمن خوش‌آمد گویی، سپاس از انتخاب این انجمن برای منتشر کردن داستان خود،
خواهشمندیم قبل از تایپ رمان خود قوانین زیر را به دقت مطالعه فرمایید!
قوانین **♡ تاپیک جامع مسائل مربوط به داستان‌کوتاه ♡**

و برای پرسش سوالات و اشکالات خود در رابطه با داستان به لینک زیر مراجعه فرمایید!
♧♡ تاپیک جامع برای مسائل رمان نویسی ♧♡

برای انتخاب ژانرِ...

Mahdiye sajdeh · 26/12/22

قسمت اول:
همه چیز را فراموش کن لارا!

نگاهش میخکوب چراغ‌های روشن ماشین شد. نفس‌نفس می‌زد و اختیار لرزش بدنش را نداشت.
مدام در ذهنش زمزمه می‌کرد «اگر زنده باشه؟! اگر با رفتن من بمیره؟!»
دستش روی دستگیره رفت که بازویش کشیده شد.
- لارا! می‌دونی که چی میشه؟ ما نمی‌تونیم اینکار رو بکنیم! زندگیمون نابود میشه.
چانه کوچکش لرزید و نگاهش از داخل عدسی‌های سبزرنگ «جان» به چراغ‌های قرمز ماشین رسید؛ فقط چند متر فاصله داشت. چند متری که می‌توانست زندگی‌اش را از هم بپاشد!
مه غلیظ مانند قاتل چیره دست بیشتر جان نور چراغ‌های ماشین افتاد و تمام جاده را پوشاند.
کلارا دوباره دستش را بند دستگیره‌ کرد که اینبار جان با خشونت ناشی از استرس زیادش، او را سمت خودش کشید:
- گفتم باید بریم. ما هیچ تقصیری...

Mahdiye sajdeh · 26/12/22

نگاهش به نیم‌رخ غرق در خواب جان رسید و باز ضربان قلبش تند شد؛ چرا قلبش آریتمی می‌کوبید؟ درک نمی‌کرد که چه چیزی در وجود جان باید برایش ترسناک باشد.
ملحفه سفید را کنار زد و از جا بلند شد، دو لبه تن‌پوش سفیدش را بهم نزدیک کرد تا تن سردش، گرم شود.
داخل آشپزخانه به جزیره مشکی تکیه زد و گیلاس میان انگشتان کشیده و ظریفش را تاب داد. مایع قرمز و غلیظ مدام تکان می‌خورد و تن بلوری گیلاس را رنگ می‌زد.
بی‌اختیار ذهنش مسوم کابوس تکراری‌اش شد؛ چرا هربار یک جاده غرق در مه و بارانی را می‌دید؟ چرا این کابوس دحشتناک بدون هیچ تغییری در جزییات هر یکشنبه شب ذهنش را پر می‌کرد.
با صدای تیک‌تاکی که سکوت خانه را شکست؛ یکباره تکانی خورد و گیلاس از دستش افتاد. عدسی‌های آبی رنگش روی صفحه گرد ساعتِ...

Mahdiye sajdeh · 31/12/22

تکان محکمی خورد و‌ حس کرد از جایی پایین افتاد. کمر و دستش به درد آمد و «آخ»ش را میان باز کردن پلک‌هایش کشید.
اولین چیزی که به چشمان آبی خمارش رسید، عدد سه نحس دیجیتالی قرمز رنگ بود.
پوفی کشید و از روی پارکت سرد بلند شد. پرده حریر را مقابل نور گرم و زننده آفتاب که تا روی تختش آمده‌بود، کشید و موهای طلایی که تا شانه‌اش می‌رسید را با یک حرکت در چنگ کش انداخت.
وارد سالن چهل متری‌ با دیزاین مینیمال مورد علاقه‌اش شد.
انگار یک چرت کوتاه چهل دقیقه‌ای ظهر برایش تبدیل به کابوس شده‌بود!
پوفی کشید و کلافه مقابل چمدانی که کنار کاناپه طوسی رنگ، نیمه‌کاره رها شده‌بود، دست به سینه ایستاد.
- کاش می‌تونستم همه چیز رو فراموش کنم!
کنار شقیقه‌اش زیر تره‌ای از موهای لَخت و طلایی رنگش را با...

Mahdiye sajdeh · 31/12/22

پلک بست و به ضربان قلب تند شده‌اش که تنها حسی بود که باور داشت واقعی‌است، گوش سپرد؛ تنها حس واقعیِ او در شیش ماه گذشته!
مزه خون تازه زیر زبانش رفت و سرش را بین انگشتانش فشرد. باید تمام می‌شد، این عذاب و شکنجه روحی داشت روح و ذهنش را باهم نابود می‌کرد.
از جا بلند شد و بارانی بلند و کرمی رنگ را از روی میز چوبی برداشت و آن را پوشید. مقابل آینه قدی به چشمان کشیده آبی رنگش خیره شد و مایع غلیظ قرمز رنگ را پس چشمانش قطره قطره چکید.
باز پلک بست، خودش هم می‌دانست فایده‌ای ندارد؛ اما تنها راه فرارش بود!
نفس عمیقی کشید که صدای زنگ خانه، قلبش را باز به هیجان انداخت.
- من باید اینکار رو انجام بدم. برای آینده‌ای که قراره به وجود بیارم مجبورم که تمام تلاشم رو بکنم!
لبخند زد و رژ صورتی را...

Mahdiye sajdeh · 22/1/23

از تاکسی زرد رنگ پیاده شد و سر بالا گرفت. انگشتانش را سایه‌بان چشمان باریک شده‌اش کرد تا از لابه‌لای انعکاس نور خورشید روی پنجره‌ها آبی رنگ، برج مرتفع را ببیند.
ترسش را با پایین فرستادن سیبک گلویش پنهان کرد و از در ورودی گذشت. صفحه نمایش مربعی آسانسور که عدد ۳۳ را نشان داد، پلک‌هایش را روی هم فشرد و نفس عمیقی کشید!
هیچ‌کدام اتفاقی نبود! هیچ نشانه‌ای که مدام مقابل چشمان آبی رنگش رژه می‌رفت، یکیاره اتفاق نمی‌افتاد.
- خانم پَترسون!
چشم‌های کشیده‌اش را بالا کشید و به صورت مربعی زنی که پشت میز سفید بزرگی قرار داشت، نگاه کرد. زن لبخند کمرنگی روی لب‌های کوچک و گوشتی قرمز رنگ خود نشاند:
- جلسه آقای پترسون تموم شد، می‌تونید تشریف ببرید داخل.
از روی صندلی چوبی بلند شد و انگشت...

داستان کوتاه در حال تایپ داستان کوتاه چیزفکری | مهدیه سجده کاربر انجمن یک رمان

گزینه‌های بیشتر

Mahdiye sajdeh

امضا : Mahdiye sajdeh

Łacrîmosã

امضا : Łacrîmosã

Mahdiye sajdeh

امضا : Mahdiye sajdeh

Mahdiye sajdeh

امضا : Mahdiye sajdeh

Mahdiye sajdeh

امضا : Mahdiye sajdeh

Mahdiye sajdeh

امضا : Mahdiye sajdeh

Mahdiye sajdeh

امضا : Mahdiye sajdeh

موضوعات مشابه

کاربران بازدید کننده از موضوع (تعداد: 0)

کاربران در حال مشاهده موضوع (تعداد: 1, کاربر: 0, مهمان: 1)