50 درصد از همه ستارگان سیاره ای به اندازه زمین یا بزرگتر در مدار نزدیک خود دارند.
با افزودن سیارات بزرگتر در مدارهای وسیع تر از فاصله مداری زمین، این عدد به 70 درصد افزایش می یابد.
فضانوردان در فضا نمیتوانند آروغ بزنند!
این امر به خاطر نبود نیروی جاذبه در فضاست که باعث میشود تا هوای موجود در معده فضانوردان از غذای هضم شده جدا نشده و بالا نیاید
ناسا به داوطلبانی که بتوانند 70 روز کامل در رختخواب خود بمانند پاداشی برابر با 19،000 دلار می دهد. آن ها این داوطلبان را به مدت دو ماه و 10 روز کنترل می کنند تا فناوری ها و روش هایی برای بررسی وضعیت خوب یا بد فضانوردانی که مدت زیادی در فضا میمانند را آزمایش کنند.
هنگام خورشید گرفتگی درست پیش از آنکه خورشید کاملا پشت ماه ناپدید شود، نور آن هنوز میتواند از سطح قرص بگذرد و اصطلاحا حلقه الماس را تشکیل دهد. اثر حلقه الماس فقط چند ثانیه طول میکشد
کهکشان های مارپیچی زمانی شکل می گیرند که درون کهکشان اولیه ستاره ها با فواصل زمانی مختلف به وجود آیند. در این رویداد گاز بین ستارگان در حال گسترش به رمبش خود ادامه می دهد و در نتیجه اختلاف گرانش ستاره ها، گرد و غبار و گاز درون کهکشان، کار را کمی دشوار میکند. این جنب و جوش همه چیز را به حرکت دیسک وار وادار کرده و اختلاف های اضافی گرانش باعث به وجود آمدن بازو های مارپیچی می شود. تغییرات اضافی هم با برخورد و ادغام کهکشان ها به وقوع می پیوندد.
رسیدن نور ستارگان و کهکشان های دور به ما آنقدر زمان می برد که آنچه ما امروز می بینیم در واقع وضعیت این اجرام را در صد ها، هزاران و حتی میلیون ها سال قبل نشان می دهد. از این رو همانطور که به آسمان می نگریم براستی سفری در زمان و گذشته های بسیار دور داریم.