- ارسالی‌ها
- 6,927
- پسندها
- 9,685
- امتیازها
- 55,373
- مدال‌ها
- 33
- نویسنده موضوع
- #31
بوردیو، در تحلیلی از نگاه کانت به سلیقه و لذت، می گوید که کانت سلیقه و لذت آسان و ابتدایی را به سلیقه ی احساسی فرو می کاهد و بر این مبنا، سلیقه و لذت ناب را بر پایه ی نوعی «نفی»، «خودداری» و حتی «تنفر» بنا می کند.
خودداری از آنچه کانت «سلیقه زبان، کام و گلو» می نامد و آدرنو آن را خشونتی می داند، که تماشاگر عامی را راضی می کند؛ به عبارتی نفی تسلیم شدن به احساس زودگذری که آن را نابخردی می داند. چراکه، رمز آن به سهولت گشوده می شود و هر کسی از پس این کار برمی آید. بوردیو، ریشه ی این امتناع و تنفر را در اخلاق و زیبایی شناسی بورژوایی می جوید؛ (پیشین، 486).بوردیو، شکایت هگل را از موضع گیری کانت، در مقابل لذت آسان یادآوری می کند که یک تحلیل ساده ی گفتار کانت نشان می...