مباحث متفرقه گوشه کتاب

[Armita.sh]

خب، اینجا گوشه‌ای از کتابایی که دوست داشتی رو می‌تونیم قرار بدیم:)
البته تاپیک جدیده لازمه یه قانونی هم داشته باشه.
لطفاً هر متنی که ارسال می‌کنید اسم نویسنده و کتاب/رمانش رو ذکر کنید.
نمونه:

«بیشعور کسی‌ست که رفتار وقیح و نفرت انگیزی را به صورت کاملا ارادی و عمدی از خود بروز می‌دهد و از ایجاد اختلالی که در کارها به‌وجود آورده و آزاری که به دیگران رسانده واقعاً خوشحال است.
◆ بیشعوری
◇ خاویر کرمنت»​

 

[Armita.sh]

خلقِ زندگیِ دلخواهتان شاید کمی ترسناک به نظر برسد، اما می‌دانید چه چیزی از آن هم ترسناک‌تر خواهد بود؟ پشیمانی.​

◆ بی‌حد و مرز
◇ جیم کوییک

 

[Armita.sh]

یکی از نشانه‌های بلوغ انسان همین است که بداند چطور چیزهایی را که برای دیگران اهمیت دارد درک کند، حتی اگر برای خودش اهمیتی نداشته باشد.​

◆ ما تمامش‌ می‌کنیم
◇ کالین هوور

 

[Armita.sh]

رویا مخدر واقعیت است؛ زمانی که زندگی تیره‌ و تار شود، تخیل و رویاپردازی برای جلوگیری از فروپاشی ذهن به پا می‌خیزد تا کمی اوضاع را تلطیف کند.​

◆ نمایشنامه‌ی‌ مرگ ‌و زندگی
◇ آرتور میلر

 

[Armita.sh]

تقدیر به آن معنا نیست که مسیر زندگیمان از پیش تعیین شده، به همین سبب اینکه انسان گردن خم کند و بگوید چه کنم “تقدیرم این بوده” نشانه‌ی جهالت است، تقدیر همه‌ی راه نیست، فقط تا سر دوراهی‌هاست، گذرگاه مشخص است، اما انتخاب گردش‌ها و راه‌های فرعی دست مسافر است، پس نه بر زندگی‌ات حاکمی و نه محکوم آنی.​

◆ ملت‌ عشق
◇ الیف شافاک

 

[Armita.sh]

و من نمی‌دانم آیا مادرش هم او را به اندازه‌ی من دوست داشت؟! آیا کسی می‌توانست بفهمد که دوست داشتن او چه لذتی دارد، و آدم را به چه ابدیتی نزدیک می‌کند؟! آدم پر می‌شود؛ جوری که نخواهد به چیزی دیگر فکر کند. نخواهد دلش برای آدم دیگری بلرزد، و هیچگاه دچار تردید نشود.​

◆ سمفونی‌ مردگان
◇ عباس معروفی

 

[Armita.sh]

من فکر می‌کنم آن چه موجب رنجش آدم‌ها از یکدیگر می‌شود، این است که غالبا ما آدم‌ها توقع داریم طرف مقابلمان ، به تمام وقایع دنیا از زاویه‌ی دید ما نگاه کند!​

◆ طبل حلبی
◇ گونتر گراس

 

[Armita.sh]

ما آدم‌ها دنبال عشقی هستیم که ما را از این دایره‌ی‌ ابدی بیرون بکشد؛ عشقی متفاوت و غیرمعمولی. اما ما نه فرهاد کوه‌کن هستیم و نه سیمرغ که در آسمان پرواز کنیم. هم دنبال عشقی افسانه‌ای‌ هستیم، هم قصه‌ها و افسانه‌ها را سطربه‌سطر از زندگی‌مان پاک می‌کنیم.​

◆ گریزان
◇ الیف شافاک

 

[Armita.sh]

هرگاه کمال‌گرایی‌ام گل می‌کند و می‌خواهم همه چیز را تحت‌کنترل داشته باشم این بیت از شعر لئونارد کوهن را به یاد می‌آورم: «هرچیزی تَرَک و شکافی دارد و از همین‌جاست که نور به درون رخنه می‌کند.» اما کمال‌گرا پیوسته تلاش می‌کند ترک‌ها را هم بیاورد و درزها را بپوشاند تا همه چیز بی‌عیب‌ و نقص به‌نظر برسد. این شعر به من کمک می‌کند تا زیباییِ ترک‌ها (خانه نامرتب، دست‌نوشته غلط‌دار، لباسی که برایم تنگ شده است) را از یاد نبرم و فراموش نکنم که نقص، بی‌کفایتی نیست. نقایص به ما یادآور می‌شوند که در این ماجرا همه با هم سهیم هستیم، ناقص و ناکافی، اما با هم.​

◆ موهبت ‌کامل‌ نبودن
◇ رنه بروان

 

[Armita.sh]

اما آدم نمی‌تواند با ترس زندگی کند. نمی‌تواند اجازه بدهد ترس جلو زندگی طبیعی‌اش را بگیرد. فقط باید آماده باشی تا هروقت لازم شد، مبارزه کنی.​

◆رقص ‌تاریکی
◇سوفی کلورلی