شاعرغیرپارسی اشعار اِدموند اسپنسر

[Negar.Dayani]

محبوبم به سان یخ است

محبوبم به سان یخ است و
من به سان آتش
این کدامین سرمای عظیم ست
که در کویر تفتیده من
ذوب نمی شود ، که هیچ
سخت تر و سخت تر قد می کشد
آن گونه که ناله اش در من
چگونه می شود که سرمای قلب منجمدش
به حرارت بی حدم
اجازه بروز نمی دهد
اما من
بیشتر و بیشتر
در شهدی جوشان گر می گیرم
و حس می کنم شراره هایم
افزوده می شوند و بالا می گیرند
جز معجزه چه می توان گفت
بر آتشی که همه چیز را می گدازد و
یخ می پرورد
و بر یخی که با کرختی سرما منجمد می شود
و به جادویی
آتش بر می افروزد
جادوی عشق
با عقل سربه راه
آن می کند که
ماهیت عناصر دیگرگون می شود

 

[Negar.Dayani]

شعر روزی نامش را نوشتم

روزي نامش را روي شن ساحل نوشتم
اما امواج آمدند آن را شستند و رفتند:
دوباره آن را با دست ديگر نوشتم
اما موج آمد و دردهايم را شكار خود ساخت
معشوق گفت: اي مرد بيهوده مي‌كوشي
می‌خواهی چيزي فاني را جاويد سازي
من خود مي‌پسندم كه اين گونه فنا شوم
و برآنم تا نامم اين گونه پاك شود
گفتم: نه، بگذار تا چيز هاي پست تر
در غبار بميرند، اما تو بايستي با افتخار شهرت نيك زندگي كني:
بعيد است که شعر من خوبي نیکی تو را ابدي سازد
و در آسمان نام با شكوه ترا بنويسد
چه وقتي كه مرگ همه ي جهان را مقهور مي سازد
عشق ماست که خواهد زيست و زندگي تازه ای آغاز می شود.