دیالوگ نویسی تمرین دیالوگ نویسی | tavan کاربر انجمن یک مان

[tavan]

- تا حالا بهش فکر کردی؟
+ به چی؟
- شاید ما برگزیده شدیم برای قربانی شدن، برای درد کشیدن.
+ نه.
- نه؟! چرا؟
+ چون مرده‌ها نمی‌تونن نقش قربانی رو بازی کنن.
- اشتباه می‌کنی دین؛ من الان خیلی وقته که مردم؛ اما هنوز دارم نقش بازی می‌کنم.

 

[tavan]

- دیگه هیچ دلیلی واسه ادامه‌ی این زندگی ندارم.
+ چرا؟
- می‌دونی؛ بعد از یه مدت طولانی از خواب بیدار شدم، دیدم خیلی زمان گذشته؛ همه چی فرق کرده و همه‌ی دشمنانم مردن.
+ باید از بابت خوشحال باشی.
- باید باشم؛ اما نیستم؛ قبل از خواب، تموم چیزی که می‌خواستم این بود که بیدار شم و انتقام بگیرم؛ اما الان...
+ یعنی هیچ عشقی، کاری، چیزی نیست که خوشحالت کنه؟
- نه.
+ پس اگه فقط انتقام بهت انگیزه میده، اون انتقام رو بساز؛ مهم نیست چه طوری؛ اما لااقل بعدش خیالت راحته که انتقامت رو گرفتی.

(رمان ظهور مرگ)

 

[tavan]

- هی دین، تا حالا تئوری کارمای تناسخ رو شنیدی؟
+ نمی‌دونم...
- اونی که میگه زندگی الانمون، نتیجه‌ی کارهاییه که توی زندگی قبلی‌مون انجام دادیم.
+ ها آره شنیدم؛ پس تو زندگی قبلی چه آدم مزخرف و گندی بودیم.
- نه، درستش اینه؛ تو زندگی بعدی قراره چه بیچاره‌ای باشیم.

 

[tavan]

- جاستین، به نظرت خدا عادله؟
+ این چه سوالیه دین؛ معلومه که آره!
- و دقیقا سوال من هم به همین خاطر بود؛ گاهی اوقات عدالت محض، خودش یک نوع بی‌عدالتیه.
+ منظورت چیه؟
- فرض کن بین یه آدم خوب و یه آدم بد، هر دو به یه اندازه عدالت باشه... .
+ خب!
- خب این جوری خوب بودنمون چه فایده‌ای برامون داشته؟

 

[tavan]

- می‌دونی چرا من انقدر عاشق بارونم جاستین؟
+ چون سرشار از عشق و احساسه؟
- دقیقا؛ چون سرشار از عشق و احساسه و مدام این رو بهم یادآوری می‌کنه که اشتباه گذشته رو مرتکب نشم؛ عاشق نشم.

 

[tavan]

- چه طوری این همه فشار و درد رو تحمل می‌کنی؟
+ چی میگی روبی؟ کدوم درد، کدوم فشار؟
- بس کن دین؛ من تو رو بهتر از خودت می‌شناسم. می‌تونی بهم بگی.
+ واقعا متوجه منظورت نمی‌شم؛ مگه یه مرده می‌تونه دردی هم داشته باشه؟

 

[tavan]

- چرا انقدر خونسردی دین؟
+ چون کاملا انتظارش رو داشتم که از خودی خنجر بخورم؛ فقط یکم تعجب کردم.
- چرا؟
+ چون فکر نمی‌کردم که این قدر زود این اتفاق بیفته.

 

[tavan]

- تو اصلا حال منو درک نمی‌کنی جاستین؛ الان تنها خواسته‌م فقط مرگه.
+ نه اتفاقا خیلی خوب درکت می‌کنم؛ چون تو آرزوش رو داری؛ اما من خیلی وقته باهاش همنشین شدم.