شاعرغیرپارسی نیل گیمن

[~Horzad]

ترس مُسری است. می‌توان آن را از کس دیگری گرفت. بعضی وقت‌ها فقط کافی است بگویید که می‌ترسید.​

 

[~Horzad]

باد سعی کرد لبخند بزند، اما نتوانست در درون خود لبخندی پیدا کند.​

 

[~Horzad]

«اگر به تو اهمیت نمی‌داد، نمی‌توانستی ناراحت‌اش کنی.» فقط همین را گفت.​

 

[~Horzad]

باد گفت: «می‌خواهم زندگی را ببینم. می‌خواهم آن را در دستان‌ام بگیرم. می‌خواهم با مردم فوتبال بازی کنم.» بعد مکث کرد و بعد از کمی فکر کردن گفت: «می‌خواهم همه کار بکنم.»​

 

[~Horzad]

تعلق داشتن به یک نقطه‌ی خاص باید حس خوبی باشد. جایی که خانه‌ی آدم باشد.»​

 

[~Horzad]

آدم‌ها مایل‌اند غیرممکن‌ها را فراموش کنند. این‌طوری دنیایشان امن‌تر می‌شود.​

 

[~Horzad]

آه، به من گوش کن ای ارباب جوان، ای قهرمان جوان، ای اسکندر جوان، اگر جرأت کاری را نداشته باشی، وقتی عمرت به پایان برسد به هیچ‌چیز نرسیده‌ای. نکته‌ی خوبی است.​

 

[~Horzad]

همیشه آدم‌هایی هستند که می‌بینند زندگی‌شان چنان غیرقابل تحمل شده که بهترین راه زودتر رفتن به سطح دیگری از هستی است.» باد گفت: «منظورت این است که خودشان را می‌کشند؟» حدوداً هشت ساله بود، با چشمانی گشاد و کنجکاو، و خوب عقل‌اش می‌رسید. «بله.» «حالا فایده‌ای هم دارد؟ بعد از مردن خوشبخت می‌شوند؟» «بعضی‌وقت‌ها. بیشتر اوقات نه. مثل آدم‌هایی که معتقدند اگر بروند جای دیگری زندگی کنند خوشبخت خواهند شد، اما بعداً می‌فهمند که راه‌اش این نبوده. هرجا بروی خودت را به همراه داری. منظورم را می‌فهمی که.»​