شاعر‌پارسی اشعار الهام مظفری

[ISET1]

مترسکی شده ام عاشق کلاغی که




پریدو رفت به امید کوچه باغی که
دلم به لرزه در امدوبعدازان پیچید ـ
میان مزرعه اخبارداغ داغی که
کنارمزرعه ان روز حس من تبدیل
به ناگهان شدو افتاد اتفاقی که
وساعت از نفس افتادواو نمی امد
دگرنمانده برایم دل ودماغئ که
کلاغ شهری من روستا که جای تو نیست
برو به قول خودت سمت چل چراغی که
جهنمی شده بی تو بهار گندمزار
تویی که هی نگرفتی ز من سراغی که
پرنده های زیادی به سویم امده اند
ولی دل من اسير همان کلاغی که
الهام مظفری

 

[ISET1]

از اين به بعدجهان طعم آه مي گيرد

و درد در تن هر جاده راه مي گيرد

وروي شاخه گيسوي دختري هر شب

به جاي دست تو جغدي پناه مي گيرد

و گفته بود همان فالگير قصه ي ما

که شور بودن چشمي سياه مي گيرد

و عشق لحظه کوتاه برق چشمانيست

که در هواي دلي بي گناه مي گيرد

به هر کجاي جهان در گريزم اما عشق

دوباره رد مرا مثل ماه مي گيرد



و شعر با همه تيز بيني اش من را

به جاي شاعر تو اشتباه مي گيرد

 

[ISET1]

تو قهرمان مني چشم هات شمشيرند

و دستهات تفنگ دو لول پرتيرند



دو تا پرنده وحشي دو چشم حاکم وار

که برده هاي زيادي به ان دو زنجيرند



ودختران نجيب قبيله هم حتي

صداي اسب تو را نشنوند مي ميرند



و گونه هاي من انگار فصل خرمالوست

و بوسه هاي تو انگار فصل انجيرند



مرا بگير چنان در خودت که آب شوم

چه رودها که زکوه تنت سرازيرند



بهار مي دهم امسال خنده هايت اگر

کوير خشک لبان مرا فرا گيرند



مرا بگير از اين فصل لاغرو کم رنگ

که روزهاي من از هر چه ناگهان سيرند

 

[ISET1]

مترسکی شده ام عاشق کلاغی که

پرید و رفت به امید کوچه باغی که



دلم به لرزه در آمد وبعد از آن پیچید

میان مزرعه اخبارداغ داغی که



کنارمزرعه آن روز حس من تبدیل

به ناگهان شد و افتاد اتفاقی که



وساعت از نفس افتاد و او نمی آمد

دگرنمانده برایم دل ودماغی که



کلاغ شهری من روستا که جای تو نیست

برو به قول خودت سمت چلچراغی که



جهنمی شده بی تو بهار گندمزار

تویی که هی نگرفتی ز من سراغی که



پرنده های زیادی به سویم آمده اند

ولی دل من اسير همان کلاغی که

 

[ISET1]

بايد که واژه هاي تنت را غزل کنم

و عشق را براي تو ضرب المثل کنم

يک لحظه هم براي خودم زندگي کنم

يک لحظه هم مطابق ميلم عمل کنم



من فاتح دو قله دست تو نيستم

حتي اگر که با همه دنيا جدل کنم



اين قصه هم به سمت نرفتن نمي رود

وقتي به تو تمام خودم را بدل کنم



وقتي که حرف مردم اين شهر اين شده

بايد از اين به بعد تو را بي محل کنم

مجبور مي شوم که به جاي تو بيشتر

تنهايي بزرگ خودم را بغل کنم