شاعر‌پارسی اشعار بیدل دهلوی

[A.R دخترآتش]

ای فراموشی
کجایی تا به فریادم رسی؟

باز احوال
دل غم پرورم آمد به یاد..

 

[A.R دخترآتش]

بر هیچ‌کس افسانه‌ی امید نخواندیم
عمری‌ست همان بی‌کسیِ ماست کس ما

#بیدل_دهلوی

 

[A.R دخترآتش]

#شعر_کهن


ماجرای اشک و مژگان تا کجا گیرد قرار
ما سراسر آبله، عالم سراپا سوزن است

#بیدل_دهلوی

 

[A.R دخترآتش]

کس به نشان نمی رسد
تیر خطاست
زندگی!

#بیدل_دهلوی

 

[NAST]

نغمه‌ها بسیار بود اما ز جهل مستمع
هرقدر بی‌پرده شد در پرده‌های ساز ماند

#بیدل_دهلوی

 

[(فاطمه1381)]

******

نگاه وحشی لیلی چه افسون‌ کرد صحرا را
که‌ نقش پای آهو چشم‌ مجنون‌ کرد صحرا را
دل از داغ محبت‌ گر به این دیوانگی بالد
همان‌ یک‌ لاله‌ خواهد طشت‌ پرخون‌ کرد‌ صحرا را

******​

 

[(فاطمه1381)]

******

نفس آشفته می‌ دارد چو گل جمعیت ما را
پریشان می‌ نویسد کلک موج احوال دریا را
در این وادی‌ که می‌ بایدگذشت از هر چه پیش آید
خوش‌ آن رهرو که در دامان دی پیچید فردا را

******​

 

[(فاطمه1381)]

******

عشق اگر در جلوه آرد پرتو مقدور را
از گداز دل دهد روغن چراغ طور را
عشق چون‌ گرم طلب سازد سر پر شور را
شعلهٔ افسرده پندارد چراغ طور را

******​

 

[(فاطمه1381)]

******

به گلشن گر بر افشاند ز روی ناز کاکل را
هجوم ناله‌ ام آشفته سازد زلف سنبل را
چرا عاشق نگیرد ازخطش درس ز خود رفتن
که‌ بلبل موج جام‌ باده می‌ خواند رگ‌ گل‌ را


******​

 

[(فاطمه1381)]

******

در عالمی‌ که با خود رنگی نبود ما را
بودیم هر چه بودیم او وانمود ما را

مرآت معنی ما چون سایه داشت زنگی
خورشید التفاتش از ما زدود ما را

پرواز فطرت ما، در دام بال می‌ زد
آزاد کرد فضلش از هر قیود ما را


اعداد ما تهی‌ کرد چندان‌ که صفر گشتیم
از خویش‌ کاست اما بر ما فزود ما را

******​