متون و دلنوشته‌ها سرزمین قلب یخی

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

بیا بامڹ پابرهنہ!
نفس بہ نفس
گام بہ گامـــــ
شانہ بہ شانہ
دور از هیاهوےشهر شلوغ،
در آغوش ساحڸ بدویمـــــ
زندگے...
همیڹ درڪ امروز است...

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

گاهے دلــم مےخواهد
عاشقانہ ننویــسم
عاشقانہ زندگے نکنم
عاشقانہ راه نـــروم
عاشقانہ فکـر نکنم اما تا یــاد تــو مے افتم
مےبینم ڪہ نمےشود.

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

باید یاد بگیرم
مادامی که از عشق کسی
مطمئن نشده ام، با او خاطره ای نسازم
چرا که تاوان خاطرات
جنون است
و بس..!

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

بعضيها وقتى برايت مينويسند
خوبى؟؟
آدم، لبخند مهربانشان را بين حروف ميبيند!
قدرشان را بدانيد!
آنها مهربانى را اعتبارى دوباره ميدهند...

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

شده تا حالا که حس کنی داری دروغ ميشنوی ؟؟
شده جای رو کردن دست اون ادم دروغگو يا جای اينکه با نيشخند نگاهش کنی با يه تشنگی زياد دنبال کلمه به کلمه حرفاش بری؟؟
شده دروغای کسي شيرين ترين حرفهای زندگيت بشه؟
شده شيرين ترين حرفها رو از غريبه ترين آشنای زندگيت بشنوی؟؟
شده تا سر حد مرگ همون ادم دروغگوی شيرين زبون رو بخوای؟
شده حاضر باشی با همون دروغاش بمونه؟؟؟
اگه آره
بايد برات دل سوزوند...
چون از بی کسی حاضر به بودن با هر کسی شدی....

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

کوچه ای بی عبورم ،شبی بی مهتاب...
درد چون هواست و به ناچار میکشم نفس....
قورت داده ام زمستان را
یخ بسته دلم...
گیر کرده ام در خلوت ِ خاموش و جا مانده ام در فصلی که عشق
راهش از من جدا گشت...
دیگر مرا
نمیشناسد آن آشنای دور...
آفتاب آرزوهایم را
ربوده فلک
دیگر
تابشی نیست
این دلِ یخ بسته
بهارش را خاک کرده اند....

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

بعضی وقتا قهر نمیکنی که بری .......
قهر میکنی تا ببینی چقدر واسه طرفت ارزش داری !...
تا وقتی میاد و از دلت در میاره......
علاقت بهش دو برابر بشه ........
اگه همه اینو میفهمیدن......
شبا هیچکس باغصه نمیخوابید .......
اما حيف...
اینجـــــــــا زمین است،قیمت یک عــــــــــــــشق تا عــــــــــــشق دیگر...
یـــــــــــک قهر ساده است..........!
همیـــن....

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

كه تا چشم باز و بسته ميشه
وقت رفتنت از راه ميرسه
هميشه وقت برای بودنت كمه
براي به آغوش كشيدن و غرق شدن تو امنیت تنت
برای غرق شدن تو خنده ها و سحر سرانگشتای مهرت
تو از خانواده ی شوقی هستی
كه لحظه ی اول را به گرمی سرذوق میاری و با سردی دل رو آواره می کنی
بعد از تو، روزگار اشك می شه ویادی كه زرد ميشه و خاطره ای که شومینه ی دل ...
و روحی كه بدون تو سرد تر و سرد تر ميشود...
اصلا کاش

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

ای قهوه ی شیرین شده
باقاشق رویا
تلخ است تو را
از دهن افتاده ببینم
من بغض فرومی خورم
وجای تو خالیست
هر جاکه دو تا
صندلی ساده ببینم

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

دلخور می شویم ...
و حتی یکبار به زبان نمی‌آوریم....
تغییر می‌کنیم،
کم می‌خندیم،
کوتاه حرف می‌زنیم،
بی توجهی می‌کنیم....
نمی‌دانند این کوتاه گفتن ها
و اخم کردن ها
نتیجه‌ی همان نگفتن هاست!
در نتیجه سرد می‌شوند،
ترکمان می‌کنند،
فکر می‌کنند دوستشان نداریم...
ما می‌مانیم و یک عالمه دلخوری و غم...
ما می‌مانیم و دنیایی از سوال و تعجب
ما می مانیم ...
و احساساتی که
به مرز دیوانگی رسیده...