شعرکده ** غمکده **

[ناندو]

عشق تو
آموزگار بی‌رحمی بود
که تنهایی را
به من آموخت!

 

[ناندو]

من قدیمی بودم
پلی
با سی و سه چشمِ گریان
وقتی از من می‌گذشتی
قصری آتش گرفته
که ویرانی‌اش را تماشا کردی و رفتی
مقبره پادشاهان
که هُرم سینه برده‌ها هنوز
درونش زبانه می‌کشد
دیواری
چین‌خورده دور خودم
کناره جاده مفروش پروانه‌های مرده

افسوس
حتی نسیم بال پروانه‌ای می‌توانست
به حالم بیاورد

من قدیمی بودم
تو فردا
از من که می‌گذری
از حالم چه می‌دانی؟

“شهاب مقربین

 

[ناندو]

د‌ل های ما که به هم نزدیک باشن
دیگر چه فرقی می کند
که کجای این جهان باشیم
دور باش اما نزدیک
من از نزدیک بودن‌های دور می‌ترسم

“شاملو

 

[ناندو]

این روزها که می‌گذرد
یک ترانه تلخ
قصه تنهایی‌های مرا می‌سراید
سمفونی گوشخراشی است
روزهاست پنبه دگر فایده ندارد
باید باور کنم
تنهایم

 

[ناندو]

زندگی نیست بجز نم نم باران بهار
زندگی نیست بجز دیدن یار
زندگی نیست بجز عشق
بجز حرف محبت به کسی

ورنه هر خار و خسی
زندگی کرده بسی

زندگی تجربه‌ی تلخ فراوان دارد
دو سه تا کوچه و پس کوچه
و اندازه‌ی یک عمر بیابان دارد

ما چه کردیم و چه خواهیم کرد
در این فرصت کم!؟

“سهراب سپهری”

 

[ناندو]

شعر چیزی نیست
لحنِ گفتن «دوستت می‌دارم» است
من
لال و کور و فلج و بی‌دست و پا شوم اگر
شعر نتوانم گفت شاید
اما دوستت خواهم داشت حتماً

“علیرضا روشن”

 

[ناندو]

ای نیم تو سنگ و نیم دیگر آهن
با این همه غم ببین چه کردی با من
پاییز شدم … دعایت مقبول افتاد
حالا دل تو بهار ؛ چشمت روشن !

“حنظله ربانی”

 

[ناندو]

من

همه جهان را

در پیراهن گرم تو

خلاصه می کنم...



"احمد شاملو"

 

[ناندو]

تو وقتی صدا می زنی

نامم دهان به دهان می چرخد

ماه کامل می شود

و با ده انگشت می تابد.

بلبلی پشت سنگ می خواند

با رگه هایی از طلا



دستت

مثل یک شعر سیاسی گرم است.



"غلامرضا بروسان"

 

[ناندو]

پیراهنت

در باد تکان می‌خورد

این تنها پرچمی‌ست

که دوستش دارم.



" گروس عبدالملکیان"