شعرکده ** غمکده **

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

میدانی از کجای زنگی بیشتر خسته ام ؟
آنجایی که وسط خنده هام بغض میکنم …

 

[پاستیل ترش]

رو به روی پنجره دیوار باشد بهتر است
بین ما این فاصله “بسیار” باشد بهتر است
من به دنبال کس‍ی بودم که “دلسوزی” کند
همدمم این روزها سیگار باشد بهتر است
من نگفتم آنچه حلاج از تو دید و فاش کرد
سر نوشت “رازداری”، دار باشد بهتر است!
خانه ی بیچاره ای که سرنوشتش زلزله است
از همان روز نخست آوار باشد بهتر است
گاه نفرت حاصلش عشق است، این را درک کن
گاه اگر از تو دلم بیزار باشد بهتر است​

 

[پاستیل ترش]

تو با قلبِ ویرانه ی من چه کردی
ببین عشق دیوانه ی من چه کردی
در ابریشم عادت آسوده بودم
تو با حال پروانه ی من چه کردی
ننوشیده از جامِ چشم تو مستم
خمار است میخانه ی من چه کردی
مگر لایق تکیه دادن نبودم
تو با حسرتِ شانه ی من چه کردی
مرا خسته کردی و خود خسته رفتی
سفر کرده، با خانه ی من چه کردی
جهان من از گریه ات خیسِ باران
تو با سقفِ کاشانه ی من چه کردی​

 

[پاستیل ترش]

نفرین به عشق و عاشقی
نفرین به بخت و سرنوشت
به اون نگاه که عشقتو
تو سرنوشت من نوشت
نفرین به من نفرین به تو
نفرین به عشق من و تو
به ساده بودن منو
به اون دل سیاه تو​

 

[پاستیل ترش]

بنویس از دردهایت
شاید روزی کسی بخواند
شاید مثل فروغ
کسی از شعرت
حرفت را بخواند
علت دلشکستگی ات را
بداند​

 

[پاستیل ترش]

حالم گرفته ای دوست
دلم شکسته از تو
سالهاست ازت بی خبرم و
همچنان در خاطرت به سر می برم
اشعار از مهسا طاهری​

 

[پاستیل ترش]

روزی
تلافی می کنم
تمام حرف های نیش دار را
که آتش زد جگرم را
روزی
تمام بدی ها را
جبران می کنم
تاوان این دل شکستن ها را
از آسمان آویزان می کنم​

 

[پاستیل ترش]

دوست دارم برای چند ماه بمیرم
شاید این درد با خواب فراموش شود
شاید دل شکسته ام با خواب
همدم و هم آغوش شود​

 

[پاستیل ترش]

رفتم ، که گم شوم چو یکی قطره اشک گرم
در لابلای دامن شبرنگ زندگی
رفتم ، که در سیاهی یک گور بی نشان
فازغ شوم زکشمکش و جنگ زندگی​

 

[پاستیل ترش]

دل کسی را نشکنید
شاید کسی هیچکس را ندارد
شاید حتی یک نفر را
برای دلداری ندارد
دل شیشه نیست که بشود
تعویض اش کرد
دل گردنبندی ست که
باید آویزش کرد​