شعرکده ** غمکده **

[لیلا؛]

تو را به جای همه کسانی که نشناخته ام
دوست می دارم
تو را به جای همه روزگارانی که نمی‌زیسته ام
دوست می دارم

 

[لیلا؛]

دارم امید عاطفتی از جناب دوست

کردم جنایتی و امیدم به عفو اوست

دانم که بگذرد ز سر جرم من که او

گر چه پریوش است ولیکن فرشته خوست

چندان گریستم که هر کس که برگذشت

در اشک ما چو دید روان گفت کاین چه جوست

هیچ است آن دهان و نبینم از او نشان

موی است آن میان و ندانم که آن چه موست

 

[لیلا؛]

ما ز یاران چشم یاری داشتیم

خود غلط بود آنچه می پنداشتیم

تا درخت دوستی کی بر دهد

حالیا رفتیم و تخمی کاشتیم

گفت و گو آیین درویشی نبود

ورنه با تو ماجراها داشتیم

شیوه چشمت فریب جنگ داشت

 

[لیلا؛]

اي بـی‌خبــر بکــوش کـه صاحب خبــر شوی

تــا راهــــرو نباشی کـی راهـبـر شـوی

در مکتب حقایق پیش ادیـب عشـق

هان اي پسر بکـــوش که روزی پدر شوی

دست از مس وجود چو مردان ره بشوی

تا کیمیای عشق بیابی و زر شوی

 

[لیلا؛]

شبیه حلقه سیگار خسته ای امشب

دلم گرفته و آخر به دود خواهم رفت

 

[لیلا؛]

تمام اتاق بوی تو را گرفته است

زیر سیگاری را

خالی می کنم

می شورم

اما هنوز هم دهانش

بوی آخرین بوسه را می دهد

 

[لیلا؛]

سیگار من

در اضطراب تو می سوزد

وقتی جهان

میان آشفتگی گاه هایمان می نشیند

 

[لیلا؛]

حرف دل بسیار اما ، شعر کوتاهش خوش است

نه گلی در باغ ماندہ نه دلی در پیکرم

♥♥♥♥♥

 

[لیلا؛]

من حاصل عمر خود ندارم جز غم
در عشق ز نیک و بد ندارم جز غم
یک همدم باوفا ندیدم جز درد
یک مونس نامزد ندارم جز غم

 

[لیلا؛]

آن سفر کرده که صد قافله همره اوست

هر کجا هست خدایا به سلامت دارش