شاعرغیرپارسی دفتر شعر| فرانچسکوپترارک

[mahdllix]

به نام خدا








​

 

[mahdllix]

گیسوی زرین خود را

به دست نسیم سپرده بود

ونسیم

آن را به صدها چین و شکن فریبنده

پراکنده بود .

به فروغی با زیبایی برون از

اندازه ی دیدگانش می درخشید

کمتر کسی به چشمانش نگریسته بود .

نمی دانم درست و یا به خطا دیدم که

چهره اش آگنده از مهر بود .

من که اخگر عشق در سینه داشتم

شگفت نبود که یک باره به خرمن دلم زند

گام هایش به انسان فانی نمی ماند .

سیمایی فرشته گون داشت

آهنگ صدایش نوای انسان معمولی را نداشت

پیکری بود آسمانی ، خورشیدی تابان بود .

من او را بدین گونه دیدم ،

هر آینه چنین نباشد ،

کاستن از کشش کمان ،

زخم تیر را درمان پذیرتر نمی کند .