شاعرغیرپارسی شعر های باران خورده...!

[Negar:)]

با تو که دست می دهم
انگشت هایم را دوباره می شمارم
تو را که می بوسم
دندان هایم را دوباره می شمارم
اعتماد من به تو اینگونه است
با این همه
باز هم دوستت دارم

((غادة السمان))

 

[Negar:)]

چه دردناک است
این مشکل که
همیشه برای فرار از دست یک آدم
به آدم دیگری پناه برده ایم..

((ریچارد یاتس))

 

[Negar:)]

تو اسارت من و

آزادگی من

تو مثل شب برهنه ی تابستان

تن ملتهب منی.

تو سرزمین منی

در چشم های بلوطی تو

هاله های سبز

تو بزرگ

زیبا

پیروز

تو حسرت دور و نزدیک منی!


((ناظم حکمت))

 

[Negar:)]

حدس مى زنم كه خواهى گريخت

التماس نمى كنم

از پى ات نمى دوم

اما صدايت را در من جا بگذار!

مى دانم كه از من دل مى كنى

راهت را نمى بندم

اما عطر موهايت را در من جا بگذار!

مى دانم كه از من جدا خواهى شد

خيلى ويران نمى شوم

از پا نمى افتم

اما رنگت را در من جا بگذار!

احساس مى كنم تباه خواهى شد

و من خيلى غمگين مى شوم

اما گرمايت را در من جا بگذار

فرقش را با حالا مى دانم

كه فراموشم خواهى كرد

و من

اقيانوسى خواهم شد سياه و غم انگيز

اما طعم بودنت را در من جا بگذار

هر طور شده خواهى رفت

و من حق ندارم كه تو را نگه دارم

اما خودت را در من جا بگذار.


((عزيز نسين))

 

[Negar:)]

می‌گویند

تنها یک آسمان هست،

اما

چهار گوشه‌ی آسمانم را

نگاه کردم

و نبودی.

حتما آسمان‌های دیگری هم هستند.


((ران ویلیس))

 

[Negar:)]

می خواهم اقلاً یک نفر باشد که من
با او از همه چیز
همان طورحرف بزنم
که با خودم حرف می زنم

((فئودور داستایوفسکی))

 

[Negar:)]

همه چيز را سر جايش می‌نهم

حتی غبار انباشته بر درختان را

تا آنها نيز بدانند

چه آزرده می‌شود تن‌هاى ما

وقتى کسی آنها را نوازش نکند.


((نجوم الغانم))

 

[Negar:)]

نه ساعتی به وقت زمستان

برای احساساتم وجود دارد

و نه ساعتی به وقت تابستان

برای شوق و شور من!

همه ی ساعت های دنيا

در یک زمان به صدا در می آیند

وقتی که قرار من و تو از راه می رسد

همه ی ساعت های دنیا

در یک زمان از صدا می افتند

وقتی که بارانی ات را برمیداری و دور می شوی


((سعاد الصباح))

 

[Negar:)]

برای تو هستند،

شعرهایی که نمی‌نویسم.


((ای ای کامینگز))

 

[Negar:)]

تراژدی این نیست که تنها باشی ،

بلکه این است که

نتوانی تنها باشی.

گاهی آماده ام همه چیزم را بدهم تا

هیچ پیوندی با جهان انسان ها نداشته باشم.


((آلبر کامو))