عاشقانه‌ها عاشقانه‌های میکائل شریفی

[ASaLi_Nh8ay]

شعر گر گفتن به درسش نیست، چیست؟​

دیگران را شاعران آن چیست، نیست؟​

بیت بیت ِ شعر ِ شاعر ، عشق گفت​

شاعری گو، عشق شعرش نیست ، کیست؟​

 

[ASaLi_Nh8ay]

عشق آتش زد مرا و دود کرد​

عشق بنیاد مرا نابود کرد​

بافتم عمری به زحمت خویش را​

آنچه بودم ، عشق تار و پود کرد​

 

[ASaLi_Nh8ay]

عشق یعنی بوسه خواهم ناحساب​

بوسه می ده بی حساب و بی کتاب​

بنده خویشت نمودی و دگر​

خویش کم کن این حسابم از ثواب​

 

[ASaLi_Nh8ay]

درس عشقش دلبری ازبَر کند​

عاشقی را خاک عالم سرکند​

در وجودش بانگاهی، همچو رعد​

چشم او را اشک باران تر کند​

 

[ASaLi_Nh8ay]

عشق یعنی از کنون لیلی توئی​

سخت گردم همچو مجنون، بی توئی​

در نبودت من اگر کوهی کنم​

رشته کوهی می کنم از باتوئی​

 

[ASaLi_Nh8ay]

طعم عشق چون طعم یک بوسیدن است​

معنی عشق زندگی فهمیدن است​

صورتت بگذار اندر موی یار​

بوی عشق خواهی، یکی بوئیدن است​

 

[ASaLi_Nh8ay]

عشق چون شوقیست در حین قرار​

حالت چشمی به ره در انتظار​

تندی قلبی در اول خلوتی​

نقشی از خندیدن لبهای یار​

 

[ASaLi_Nh8ay]

عشق با یک دلبری می آید و​

دلبران را دلبری می باید و​

دلبری گفتند چون دل می برد​

آنچنان ، دیگر که دل می ناید و​

 

[ASaLi_Nh8ay]

عشق یعنی پیر گشتم زود ِزود​

عشق یعنی سینه های پر ز دود​

گر بمیرم بی نصیب و بی ثواب​

عشق یعنی تو اله و من سجود​

 

[ASaLi_Nh8ay]

عشق آخر خود بگو تو کیستی​

لحظه ای با عاشقان ره نیستی​

هرکه محکم بود و مرد و سخت سخت​

بهر ترتیبش ، خدایی بیستی​