همگانی دلنوشته ی همگانی«محرم»

[S_MELIKA_R]

به نام ایزدتوانا.

سلام به همگی همینطور که از عنوان تاپیک مشخص هستش.

دلنوشته،تک متن..درمورد محرم که نوشته خودتون هست رومیتونید اینجا به اشتراک بذارید.

التماس دعا همگی​

 

[Niloo.j]

آمدی دوباره محرم خوش آمدی،
نه نه خوش نیامدی
خودت بگو شروع ات با آه و فغان و تشنگی شروع شد،
خودت بگو خوش آمد دارد آمدنت؟
به والله که ندارد.
به خون های ریخته در کربلا ندارد.
به گوش های پاره شده ندارد.
‌به سر های بریده ندارد.
خوش آمد نداری ای محرم.
خوش نیامدی.
به زجه زینب به آه سکینه به اشک رقیه، جواب باید دهی محرم.
جواب دهی که چرا انقدر سختی و درد دادی بر امامم حسین.
نه نه...
محرم به مظلومیتت، فقط برای مظلومیتت خوش آمدی.
​

 

[Niloo.j]

محرم دلم برای غربتت می سوزد .
آخر کدام ماه سال اندازه تو غریب و مظلوم است.
آخر مگر می شود اولین ماه سال باشی و جای اینکه ورودت را جشن بگیرند و لباس سفید بر تن کنند،
سیاه می پوشند و بر سینه و سر میزنند.
داغی بزرگ تر از داغ آل الله مگر داریم که تو در خود جا داده ای محرم.
دلم برای غربتت می سوزد محرم.
​

 

[-No Voice]

می‌رسد ماه محرم، ماه غم
می‌رسد شب‌های شب بیدار ز غم
می‌رسد روز‌های مشکی پوشِ غم
می‌رسد خورشید رو برده ز غم
خیمه‌ها آتش گرفته یک طرف...
سرهای بر باد رفته، یک طرف!
آن طرف زینب هویدا می‌کند...
این طرف ام‌کلثوم خاک بر سر می‌کند!
آخ امان از گوش‌های دخترش...
آخ امان از ضرب‌های دشمنش!
دل شکسته خیره‌ی میدان شده...
باز هم فاطمه دست به پهلو ها شده!
می‌رسد دنیا به حال امروزش...
حیف که از یاد می‌برد آن اشک و خون دیروزش!
اوج درد مردمان در هیت‌ها، هی‌هات است!
بازوهای قنبل شده آخ عجب هی‌هات است!
مو پریشان و بزک‌ها روی صور...
اوج همدردی دخترهای کور!
آن طرف ایها الناس خاک بر سر می‌کنند...
ضمن عرض تسلیت قیمه‌ها جم می‌کنند!
آخ امان از قیمه‌های پر نخود!
آخ امان از ذهن‌های پر ز خود!
باز هم فاطمه دست به...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Deniz78]

محرم


محرم آمده است
با صدای طبل و زنجیر آمده است
با چشمان گریان آمده است
جلوي اينه می ایستم
مشکی پوش امامم
عزادار اربابم
دوستانم اما لباس های شیک تری به تن کرده اند
لباس هايي سفید و نباتی و شیری و عسلی و نسکافه ای
میگویند محرم است و همه همدیگر را میبینند باید خوش بپوشم
من اما
مانتوی ساده کمی تا قسمتی قدیمی سیاهم را پوشیده ام
خط چشم همیشگی ام را نکشیده ام
روسری بزرگ مشکی ام را روی سینه ام گره ميزنم
نميفهمند محرم است
نميفهمند همچين روزی درد ها کشیده اند حسین و یارانش
زجرها کشیده اند ابوالفضل و یتیمان کربلا
رژ های تیره میزنند لبشان زیبا شود
نميفهمند خانوم خانوم هايم آن زمان از تشنگی ل**ب هايش ترک خورده بود
راه مي افتم در سیاهی شب
میروم و میروم و میروم تا میرسم به دل شب
به نبض شهر
به هیئت...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[hadi]

دست من و تو نیست اگر عاشقش شدیم
خیلی حسین زحمت ما را کشیده است
در راه شام پیاده شبی دختر حسین
با گریه راه گمشده اش را دویده است
وای از شبی که صوت حجازی ناطقش
قران به روی نیزه ب ل**ب ها شنیده است
در کوچه سنگ شبی ز رخ زینب حسین
از جور خود رخ قمرش را دریده است
هر شیعه ای که پای بدین سرزمین نهاد
نام خرابه ی شام به گوشش رسیده است

 

[hadi]

صبر زینب صبر چون ایوب نیست
در جواب حرف حق پاسخ ل**ب زنجیر نیست
در اسارت دین حق اینگونه گفت
مهربانی کن اسیرت لایق تزویر نیست
سیلی و چادر کشیدن از سر اهل حرم
چوب و سنگ و خاک و خاکستر سزای شیر نیست
سر به نیزه رو به روی کودک و
کشتن پروانه پیش چشم شمع تحقیر نیست

 

[ش.م.ی.م فرهادی]

منِ دیوانه دلم تنگ است آقایم حسین...
پر ز آشوب و نواهنگ است آقایم حسین...
من بدانم که چرا هرگز نمیخوانی مرا در کربلا...
من بدانم که تمامم پر ز هر ننگ است آقایم حسین...
این دل شوریده اما خواهد آن روز ملاقات شما
دست من بر تارتار حَرمت چنگ است آقایم حسین...
می شود اینبار را من را بخوانی نینوا؟
به خداوندی او جان و دلم سنگ است آقایم حسین...
اهل عالم ، اهل این دنیای فانی همه‌شان گویند نرو
در میان مردم و دل همچنان جنگ است آقایم حسین...
حال امر کن اربعین راهی شوم آن منزل و کوی تورا
زود باش! فرمان بده تا دست بر زنگ است آقایم حسین!... .

 

[Shadi.Roohbakhsh]

باز محرم آمد، دلم حسینی شد
باز محرم آمد، هوا کربلائی شد
***
بوی کربلایت می‌آید حسین
عطر نی‌نوایت می‌آید حسین
ظاهر آشفته‌ام، قلب ویرانه‌ام
سوی تو می‌آید حسین ​

 

[-No Voice]

محرم که می شود دلکم می‌گیرد برای غریبانه‌های حسین!
جدا از گَلوی گلگون شده‌ی طفل شش ماهه‌ی علی اصغر نامش...
جدا از داغ علی اکبر جوان نشده‌ِ بر دل مانده‌ی مادرش...
جدا از دست‌های دور از تن ابولفضلی که نام برادر کمش بود...
جدا از ان گوش‌های پاره‌پاره‌ی رقیه‌ی خیره به خورشید‌های بر نیزه‌اش...
جدا از خیمه‌های اتش گرفته و اشک‌های یخ زده و زینبِ داغ برادر دیده‌ی کوه شده برای خاندانش...
دلکم می گِریَد برای غریبانه‌های حسین در این عصر. از کدام بگویم؟
از کودکانی که دیگر نمی‌دانند حسین که بود و از محرم تنها سیاهی به یاد دارند؟
از چشم‌های چرخان پسران جوان در هیئت ها؟
از مردان بازو دار شده‌ی سینه سپر کرده‌ی درون هیئت؟
از صفوف سینه زنی بگویم یا نذری؟
از دختران از یاد برده‌ی معنای هیئت و محرم...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.