سخن بزرگان ژان پل سارتر

[ASaLi_Nh8ay]

مثل همه رویاپردازان، من سرخوردگی را با حقیقت اشتباه گرفتم.​

ما کسانی که دوست داشته باشیم را قضاوت نمی کنیم.​

 

[ASaLi_Nh8ay]

هیجان را باید ابتدا به کار بگیریم تا بتوانیم احساسش کنیم.​

در عشق، یك نفر به اضافه ی یك نفر مساوی یك است.​

تنها كسانی كه پارو نمی زنند فرصت تكان دادن قایق را دارند.​

 

[ASaLi_Nh8ay]

لجن، زجر آب است.​

انسان محكوم است كه آزاد باشد، چرا كه به محض پرتاب شدن به این دنیا، مسئول كارهای خویش است.​

انسان روش مند از آزاداندیشی به دور است.​

 

[ASaLi_Nh8ay]

در عشق، یك و یك می شود یك.​

گوشه گیری و كاهلی، روش كسانی است كه می گویند: آنچه را كه من نمی توانم كرد دیگران می توانند.​

همه چیز كشف شده است، مگر چگونه زیستن.​

 

[ASaLi_Nh8ay]

وقتی ثروتمندان جنگ به پا می كنند، این فقرا هستند كه می میرند.​

زمانی كه (توهم جاودان بودن) را از دست بدهی، زندگی هم معنایش را از دست می دهد.​

بشر هیچ نیست، مگر آنچه از خود می سازد.​

 

[ASaLi_Nh8ay]

كار جهان بر این مدار است كه گویی تمام آدمیان، چشم بر رفتار هر یك از افراد دوخته اند و روش خود را طبق رفتار همین یك نفر تنظیم می كنند.​

هنگامی که امید می میرد، هنگامی که می بینی کمترین امکان امیدوار بودن را از دست داده ای، فضای خالی را با رؤیا، اندیشه های کوچکِ بچگانه و داستانها پر می کنی تا بتوانی به زندگی ادامه بدهی.​

 

[ASaLi_Nh8ay]

انسان محکوم به آزاد بودن است؛ چرا که به محض اینکه وارد جهان شود، مسئول هر اقدامی که انجام می دهد است.

***
ما کسانی که دوست داشته باشیم را قضاوت نمی کنیم​

 

[ASaLi_Nh8ay]

دمی بی خبری كافی است تا همه چیز را از دست بدهی و ناگهان هر چه را كه با تلاش به دست آورده ای، نابود می شود و از دست می رود. ژان پل سارتر


****


هیچ كس نمی داند در زمانهای بحرانی، وفاداری به كدام سو رو می كند​

 

[ASaLi_Nh8ay]

برای زنده ماندن، باید خودت را از درون بكُشی؛ از این رو بیشتر آدمها همه چیز را رها كرده اند، چون می دانند كه هر اندازه هم تلاش كنند، سرانجام می بازند و زمانی كه به این نقطه رسیدی، هر گونه مبارزه ای بیهوده است​

 

[ASaLi_Nh8ay]

آدم باید به این امر خو بگیرد كه به كمترین ها خرسند باشد. هرچه كمتر بخواهی، با چیزهای كمتری خشنود می شوی و هر اندازه نیازهایت را كم كنی، امور زندگی ات بهتر خواهد شد.


***

هنگامی كه امید می میرد، هنگامی كه می بینی كمترین امكان امیدوار بودن را از دست داده ای، فضای خالی را با رؤیا، اندیشه های كوچكِ بچگانه و داستانها پر می كنی تا بتوانی به زندگی ادامه بدهی​