عاشقانه‌ها عاشقانه‌های نسترن خزایی

[ASaLi_Nh8ay]

همچنان
نان های مقدس
و صورتک های منجی
می کِشند
بر خون مردگی
غارهای بسته ای که
به ارث می گردانند
انسان های هر روز بدوی ...​

 

[ASaLi_Nh8ay]

مجلس یادبودی بود
برای آزادی
و باز
سکوتی مرگبار
و
ختم جلسه !​

 

[ASaLi_Nh8ay]

توسن خیالم میتازد
درفضای مه آلوده ی خفته
بدنبال قافله ی انسانیت
که ره گم کرده باشند
دراین وادی درد
که آفتاب پرستان بسیارند!​

 

[ASaLi_Nh8ay]

چند
قبض آب وبرق وگاز
بدون مهلت
و
یک
جیب
خالی خالی خالی​

 

[ASaLi_Nh8ay]

امان...!!!
امان از سایه های بزرگ
وآدمیان کوچک
زندگی رابه سخره میکشند
این مسخ شدگان غروب​

 

[ASaLi_Nh8ay]

جسدم را به آتشکده برده
بر آتش بزنید
خاکسترم را به باد دهید
نه هندویم نه بودایم
من از نسل کوروشـــم
من اهـــــــوراییم​

 

[ASaLi_Nh8ay]

کبوتران را چه شده ؟!
که به پاس آزادی
کلاغان را آزاد می کنند !​

 

[ASaLi_Nh8ay]

روزی برگ کاغذی خواهم شد
درشمارگان بسیار
بر دیوار شهر مصلوب
با نگاره ای سردوبیروح
گل سرخی پژمرده در پهلو
و اماامروز
سومین روز رهاییم...​

 

[ASaLi_Nh8ay]

خرابه های خشتیشان را
بوق و کرنا میکنند
اما افسوس
!
ما
سازه های سنگیمان
را
بردیم زیاد
و
کردیم
زیر آب​

 

[ASaLi_Nh8ay]

عرش ملکوت می لرزد
!
ننگت باد
ای برنای بی مهر
که خدایان زمینیت* را
به بت خانه*میسپاری
دوزخ ارزانی تووامثال توباد
ای مار درآستین...​