شعرکده جویباری از احساسات .

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

ای که می‌پرسی نشان عشق چیست

عشـق چیزی جز ظهور مهــر نیست

عشــق یعنی مشکلــی آســان کنی

دردی از در مــانده ای درمــان کنی

در میــان ایــن همه غوغــا و شــر

عشــق یعنی کــاهش رنــج بشــر

عشــق یعنی گل به جای خـار باش

پل به جــای این همه دیـــوار باش

عشــق یعنی تشنه ای خـود نیز اگـر

واگــذاری آب را، بــــر تشنــه تــر

عشـــق یعنی دشت گـل کاری شده

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

دلتنگم و دیـدار تو درمــان مـن است

بـی رنگ رخت زمـانه زندان مـن است

بـر هیچ دلــی مبــاد و بـر هیچ تنـی

آنچه از غم هجران تو بر جان من است

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

❤️❤️

یک سبد عاطفه دارم همه ارزانی تو
همه اش پیشکش جلوه نورانی تو

روی دیوار دلم قاب قشنگی زده ام
که نشسته ست در آن ، قامت پیشانی تو

من و دریا همه شب حال عجیبی داریم
مثل چشمان پر از فتنه و طوفانی تو

ساحل حس مرا ،موج تو می آرامد
ای که دارم هوس خلوت پنهانی تو

یا بیا تا بمیرد غم دیرینه ی ما
یا بمان تا که بیاییم به مهمانی تو

غزل عاطفه لب وا کن و دریاب مرا
من که محتاج ترینم به غزلخوانی تو

گفت در خلوت پنهانی دل جا دارم
در دلم مانده همین صحبت پنهانی تو

تحفه ای یافت نکردم که فدای تو کنم
یک سبد عاطفه دارم همه ارزانی تان

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

تو اگر ناز ڪنی
ناز ڪشیدن بلدم

ناز از چشم پر
از عشوه خریدن بلدم

قفس خسته دلے های
من عاشق را

باز ڪن تا ڪه ببینی
ڪه پریدن بلدم

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

چه مبارک است این غم که تو در دلم نهادی
به غمت که هرگز این غم ندهم به هیچ شادی

ز تو دارم این غم خوش به جهان ازا ین چه خوشتر
تو چه دادیَم که گویم که از آن به‌اَم ندادی

چه خیال می‌توان بست و کدام خواب نوشین
به از این در تماشا که به روی من گشادی

تویی آن که خیزد از وی همه خرمی و سبزی
نظر کدام سروی؟ نفس کدام بادی؟

همه بوی آرزویی مگر از گل بهشتی
همه رنگی و نگاری مگر از بهار زادی

ز کدام ره رسیدی ز. کدام در گذشتی
که ندیده دیده رویت به درون دل فتادی

به سر بلندت‌ای سرو که در شب زمین‌کن
نفس سپیده داند که چه راست ایستادی

به کرانه‌های معنی نرسد سخن چه گویم
که نهفته با دل سایه چه در میان نهادی

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

دارم سخنی با تو و گفتن نتوانم
وین درد نهان سوز نهفتن نتوانم

تو گرم سخن گفتن و از جام نگاهت
من م**س.ت چنانم که شنفتن نتوانم

شادم به خیال تو چو مهتاب شبانگاه
گر دامن وصل تو گرفتن نتوانم

با پرتو ماه آیم و، چون سایه دیوار
گامی از سر کوی تو رفتن نتوانم

دور از تو من سوخته در دامن شب‌ها
چون شمع سحر یک مژه خفتن نتوانم

فریاد ز بی مهریت‌ ای گل که درین باغ
چون غنچه پاییز شکفتن نتوانم‌

ای چشم سخن گوی تو بشنو ز نگاهم
دارم سخنی با تو و گفتن نتوانم

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

ای نگاهت از شب باغ نظر، شیرازتر
دیگران نازند و تو از نازنینان، نازتر
چنگ بردار و شب ما را چراغان کن
که نیست چنگی از تو چنگ‌تر، یا سازی از تو سازتر
قصه گیسویت از امواج تحریر قمرهم بلند آوازه‌تر
شد، هم بلند آوازترگشته‌ام دیوان حافظ را،
ولی بیتی نداشت چون دو ابروی تو از ایجاز، با ایجازتر

چشم در چشمت نشستم، حیرتم از هوش رفت
چشم وا کردم به چشم اندازی از این بازتر

از شب جادو عبورم دادی و دیدم نبود
جادویی از سحر چشمان تو پُر اعجازتر

آن که چشمان مرا‌تر کرد، اندوه تو بود
گر چه چشم عاشقان بوده ست از آغاز، تَر

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

از خانه بیرون می‌زنم، اما کجا امشب
شاید تو می‌خواهی مرا در کوچه‌ها امشب

پشت ستون سایه‌ها روی درخت شب‌
می‌جویم، اما نیستی در هیچ جا امشب‌

می‌دانم آری نیستی، اما نمی‌دانم
بیهوده می‌گردم به دنبالت چرا امشب؟

هر شب تو را بی جستجو می‌یافتم،
امانگذاشت بی خوابی بدست آرم توراامشب

ها… سایه‌ای دیدم شبیهت نیست، اماحیف‌
ای کاش می‌دیدم به چشمانم خطا امشب

هر شب صدای پای تو می‌آمد از هر چیز
حتی ز برگی هم نمی‌آید صدا امشب

امشب ز پشت ابر‌ها بیرون نیامد ماه
بشکن قرق را ماه من بیرون بیا امشب

گشتم تمام کوچه‌ها را یک نفس هم نیست
شاید که بخشیدند دنیا را به ما امشب

طاقت نمی‌آرم تو که می‌دانی از دیشب
باید چه رنجی برده باشم بی تو تا امشب

ای ماجرای شعر و شب‌های جنون من
آخر چگونه سرکنم بی ماجرا امشب

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

تکه یخی که عاشق ابر عذاب می‌شود
سر قرار عاشقی همیشه آب می‌شود

به چشم فرش زیر پا، سقف که مبتلا شود
روز وصالشان کسی خانه خراب می‌شود

کنار قله‌های غم نخوان برای سنگ‌ها
کوه که بغض می‌کند سنگ مذاب می‌شود

باغ پر از گلی که شب به آسمان نظر کند
صبح به دیگ می‌رود، غنچه گلاب می‌شود

چه کرده‌ای تو با دلم که از تو پیش دیگران
گلایه هم که می‌کنم شعر حساب می‌شود

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

از چشمِ تو و کعبه و سجاده نوشتم
از سوز جدایی و غم و باده نوشتم

هر وقت نبودی و به در ماند نگاهم
حافظ شدم و یک غزل ساده نوشتم